Een ratingbureau is een bedrijf dat de financiële kracht van bedrijven en overheidsinstanties beoordeelt, met name hun vermogen om aflossingen en rentebetalingen op hun schulden te voldoen. De rating die aan een bepaalde schuld wordt toegekend, toont het vertrouwen van een bureau aan dat de lener zijn schuldverplichtingen zal nakomen zoals overeengekomen.
Elk bureau gebruikt unieke, op letters gebaseerde scores om aan te geven of een schuld een laag of hoog wanbetalingsrisico heeft. Systeemrisico Systeemrisico kan worden gedefinieerd als het risico dat samenhangt met het ineenstorten of falen van een bedrijf, bedrijfstak, financiële instelling of een hele economie. Het is het risico van een groot falen van een financieel systeem, waarbij een crisis ontstaat wanneer kapitaalverschaffers het vertrouwen in de gebruikers van kapitaal en de financiële stabiliteit van de emittent verliezen. De emittenten van schuldpapier kunnen soevereine naties, lokale en deelstaatregeringen, instellingen voor speciale doeleinden, bedrijven of non-profitorganisaties zijn.
Na de wereldwijde financiële crisis van 2008 kregen kredietinstanties kritiek omdat ze een hoge kredietwaardigheid gaven aan schulden die later risicovolle beleggingen bleken te zijn. Ze slaagden er niet in de risico's te identificeren die investeerders zouden hebben gewaarschuwd om niet in bepaalde soorten schulden te investeren, zoals door hypotheek gedekte effecten Mortgage-Backed Security (MBS) Een Mortgage-Backed Security (MBS) is een schuldtitel die wordt gedekt door een hypotheek of een incasso van hypotheken. Een MBS is een door activa gedekt effect dat op de secundaire markt wordt verhandeld en waarmee investeerders kunnen profiteren van de hypotheekactiviteiten.
Ratingbureaus werden ook bekritiseerd vanwege mogelijke belangenconflicten tussen hen en emittenten van effecten. Emittenten van effecten betalen de ratingbureaus voor het verlenen van ratingdiensten, en daarom kunnen de bureaus terughoudend zijn om zeer lage ratings te geven aan effecten die zijn uitgegeven door de mensen die hun salaris betalen.
De grote drie kredietbeoordelingsbureaus
De ratingbranche wordt gedomineerd door drie grote bureaus, die 95% van de ratingactiviteiten in handen hebben. De topfirma's zijn onder meer Moody's Investor Services, Standard and Poor's S&P - Standard and Poor's Standard and Poor's (S&P) is een marktleider op het gebied van financiële marktanalyses, met name wat betreft het aanbieden van benchmark en investeerbaar (S&P), en Fitch Group. Moody's en S&P zijn gevestigd in de Verenigde Staten en domineren 80% van de internationale markt. Fitch is gevestigd in de Verenigde Staten en Londen en heeft ongeveer 15% van de wereldmarkt in handen.
Morningstar Inc. heeft de afgelopen tijd zijn marktaandeel uitgebreid en zal naar verwachting in de 'top vier ratingbureaus' voorkomen. De Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC) identificeerde de drie grote bureaus in 1975 als de National Recognized Statistical Rating Organisations (NRSRO).
De drie grote bureaus kwamen na de wereldwijde financiële crisis onder zware kritiek te staan omdat ze insolvente instellingen zoals Lehman Brothers gunstige ratings gaven. Ze kregen ook de schuld voor het niet identificeren van risicovolle, door hypotheek gedekte effecten die leidden tot de ineenstorting van de onroerendgoedmarkt in de Verenigde Staten.
In een rapport met de titel "Financial Crisis Inquiry Report", werden de drie grote ratingbureaus ervan beschuldigd de aanjagers te zijn van de financiële crisis van 2008. In een poging de marktdominantie van de grote drie te temmen, hebben landen in de eurozone financiële firma's en andere bedrijven aangemoedigd om hun eigen kredietbeoordelingen uit te voeren, in plaats van te vertrouwen op de drie grote ratingbureaus.
Rol van ratingbureaus in kapitaalmarkten
Ratingbureaus beoordelen het kredietrisico van specifieke schuldbewijzen en de lenende entiteiten. Op de obligatiemarkt geeft een ratingbureau een onafhankelijke evaluatie van de kredietwaardigheid van schuldbewijzen die zijn uitgegeven door overheden en bedrijven. Grote emittenten van obligaties ontvangen beoordelingen van een of twee van de drie grote ratingbureaus. In de Verenigde Staten worden de agentschappen verantwoordelijk gehouden voor verliezen als gevolg van onnauwkeurige en valse beoordelingen.
De ratings worden gebruikt in gestructureerde financiële transacties zoals door activa gedekte effecten, door hypotheek gedekte effecten en door onderpand gedekte schuldverplichtingen Collateralized Debt Obligation (CDO) Een Collateralized Debt Obligation (CDO) is een synthetisch beleggingsproduct dat verschillende leningen vertegenwoordigt die zijn gebundeld en verkocht door de geldschieter op de markt. De houder van de schuldverplichting met onderpand kan in theorie het geleende bedrag aan het einde van de uitleentermijn bij de oorspronkelijke lener innen. . Ratingbureaus richten zich op het type pool dat ten grondslag ligt aan het effect en de voorgestelde kapitaalstructuur om gestructureerde financiële producten te beoordelen. De emittenten van de gestructureerde producten betalen ratingbureaus niet alleen om ze te beoordelen, maar ook om hen te adviseren over de structuur van de tranches.
Ratingbureaus geven ook ratings aan soevereine kredietnemers, die op de meeste financiële markten de grootste kredietnemers zijn. Soevereine kredietnemers zijn onder meer nationale regeringen, deelstaatregeringen, gemeenten en andere door soevereine ondersteunde instellingen. De overheidsratings die door een ratingbureau worden gegeven, tonen het vermogen van een overheid aan om zijn schuld terug te betalen.
De ratings helpen overheden uit opkomende en ontwikkelingslanden om obligaties uit te geven aan binnenlandse en internationale investeerders. Overheden verkopen obligaties om financiering te verkrijgen van andere regeringen en Bretton Woods-instellingen zoals de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds.
Voordelen
Op consumentenniveau worden de ratings van het bureau door banken gebruikt om de risicopremie op leningen en obligaties te bepalen. Een slechte kredietwaardigheid toont aan dat de lening een hogere risicopremie heeft, en dit leidt tot een verhoging van de rente die in rekening wordt gebracht aan personen en entiteiten met een lage kredietwaardigheid. Een goede kredietwaardigheid stelt kredietnemers in staat om gemakkelijk geld te lenen van de openbare schuldmarkt of financiële instellingen tegen een lagere rente.
Op bedrijfsniveau moeten bedrijven die een effect willen uitgeven een ratingbureau vinden om hun schulden te beoordelen. Ratingbureaus zoals Moody's, Standards and Poor's en Fitch voeren de ratingservice tegen betaling uit. Beleggers vertrouwen op de ratings om te beslissen of ze effecten van een bedrijf al dan niet kopen.
Hoewel beleggers ook kunnen vertrouwen op de ratings van financiële tussenpersonen Financiële tussenpersoon Een financiële tussenpersoon verwijst naar een instelling die optreedt als tussenpersoon tussen twee partijen om een financiële transactie te vergemakkelijken. De instellingen die gewoonlijk financiële tussenpersonen worden genoemd, zijn onder meer commerciële banken, investeringsbanken, onderlinge fondsen en pensioenfondsen. en underwriters, worden ratings van internationale bureaus als betrouwbaarder en nauwkeuriger beschouwd omdat ze toegang hebben tot veel informatie die niet publiekelijk beschikbaar is.
Op landenniveau vertrouwen beleggers op de ratings van de ratingbureaus om investeringsbeslissingen te nemen. Veel landen verkopen hun effecten op de internationale markt, en een goede kredietwaardigheid kan hen helpen toegang te krijgen tot hoogwaardige beleggers. Een gunstige rating kan ook andere vormen van investeringen aantrekken, zoals directe buitenlandse investeringen naar een land.
Bovendien kan een lage kredietwaardigheid of degradatie van een land van een hoge naar een lage rating investeerders ontmoedigen om obligaties van het land te kopen of om direct in het land te investeren. Zo verergerde de ratingverlaging van Griekenland, Portugal en Ierland door S&P in 2010 de Europese staatsschuldencrisis.
Kredietbeoordelingen helpen ook bij de ontwikkeling van financiële markten. Ratingbureaus bieden risicomaatstaven voor verschillende entiteiten, waardoor beleggers inzicht krijgen in het kredietrisico van verschillende kredietnemers. Instellingen en overheidsinstanties hebben toegang tot kredietfaciliteiten zonder dat ze door elke kredietverstrekker lang moeten worden geëvalueerd.
De ratings van ratingbureaus dienen ook als maatstaf voor de regelgeving op de financiële markten. Sommige wetten vereisen nu dat bepaalde openbare instellingen obligaties van beleggingskwaliteit aanhouden met een rating van BBB of hoger.
Gerelateerde metingen
Finance biedt de Certified Banking & Credit Analyst (CBCA) ™ CBCA ™ -certificering De Certified Banking & Credit Analyst (CBCA) ™ -accreditatie is een wereldwijde standaard voor kredietanalisten die betrekking heeft op financiën, boekhouding, kredietanalyse, cashflowanalyse, convenantmodellering, lening terugbetalingen, en meer. certificeringsprogramma voor diegenen die hun carrière naar een hoger niveau willen tillen. Om te blijven leren en uw carrière vooruit te helpen, zijn de volgende bronnen nuttig:
- Marktwaarde van de schuld Marktwaarde van de schuld De marktwaarde van de schuld verwijst naar de marktprijs die beleggers bereid zouden zijn om de schuld van een bedrijf te kopen, die verschilt van de boekwaarde op de balans.
- Kosten van schulden Kosten van schulden De kosten van schulden zijn het rendement dat een bedrijf biedt aan zijn debiteuren en crediteuren. Kosten van schulden worden gebruikt in WACC-berekeningen voor waarderingsanalyses.
- Kredietrisico Kredietrisico Kredietrisico is het risico van verlies dat kan optreden als een partij zich niet houdt aan de voorwaarden van een financieel contract, voornamelijk
- Schema van schulden Schema van schulden In een schema van schulden worden alle schulden die een bedrijf heeft in een schema op basis van de looptijd en het rentetarief weergegeven. Bij financiële modellen stromen de rentelasten
