Een bailout-overname verwijst naar een scenario waarin de overheid of een financieel stabiel bedrijf de controle over een zwak bedrijf overneemt met als doel het te helpen zijn financiële kracht te herwinnen. De overnemende entiteit neemt het zwakke bedrijf over, meestal door middel van het kopen van een controlerend bedrag van de aandelen van het bedrijf. Voorraad Wat is een aandeel? Een persoon die aandelen in een bedrijf bezit, wordt aandeelhouder genoemd en komt in aanmerking om een deel van de resterende activa en inkomsten van het bedrijf te claimen (mocht het bedrijf ooit worden ontbonden). De termen "aandelen", "aandelen" en "eigen vermogen" worden door elkaar gebruikt. . Er kunnen ook aandelenuitwisselingsprogramma's worden gebruikt.
Het doel van de overname van de reddingsoperatie is om de activiteiten van het bedrijf te helpen keren zonder de activa te liquideren. Soorten activa Veel voorkomende soorten activa zijn onder meer huidige, vaste, fysieke, immateriële, operationele en niet-operationele activa. Correct identificeren en. De overnemende entiteit bereikt dit door een reddingsplan te ontwikkelen en een manager aan te stellen om het herstel te leiden en tegelijkertijd de belangen van de investeerders en aandeelhouders te beschermen. kapitaal plus ingehouden winsten. Het vertegenwoordigt ook de restwaarde van activa minus passiva. Door de oorspronkelijke boekhoudkundige vergelijking te herschikken, krijgen we Aandeelhoudersvermogen = Activa - Verplichtingen.
Bedrijven die voor een reddingsoperatie in aanmerking komen, zijn doorgaans bedrijven wier ineenstorting of faillissement nadelig zou zijn voor de sector waarvan ze deel uitmaken en / of voor de economie van het land als geheel. Een bedrijf dat bijvoorbeeld een zeer groot aantal mensen in dienst heeft, vooral als het een grote werkgever is voor het geografische gebied waarin het zich bevindt, kan als "too big to fail" worden beschouwd.
De reddingsoperatie komt in de vorm van aandelen, obligaties, leningen en contanten die in de toekomst mogelijk moeten worden terugbetaald. In het geval van aandelen in aandelen, zou het worstelende bedrijf de aandelen opnieuw moeten kopen van de overnemende entiteit zodra het zijn financiële kracht herwint.
Wetgevende en uitvoerende inspanningen bij overnames van reddingsoperaties
De Dodd-Frank Act werd in juli 2010 door president Barack Obama in wet ondertekend. De wet was een reactie op de financiële crisis van 2007/2008, toen veel grote Amerikaanse bedrijven ineenstortten als gevolg van de financiële crisis. Terwijl de regering ingreep om de in moeilijkheden verkerende bedrijven te redden, probeerde de Dodd-Frank Act ook consumenten te beschermen tegen het dragen van de kosten van reddingsoperaties bij het redden van slecht beheerde bedrijven. Bij de wet zijn regelgevende instanties opgericht, zoals de Financial Stability Oversight Council, het Office of Financial Research en het Bureau of Consumer Financial Protection.
De Dodd-Frank Act Dodd-Frank Act De Dodd-Frank Act, of de Wall Street Reform and Consumer Protection Act van 2010, werd tijdens de regering-Obama in wet omgezet als reactie op de financiële crisis van 2008. Er werd getracht significante wijzigingen in de financiële regelgeving en het creëren van nieuwe overheidsinstanties die de verschillende clausules in de wet moeten implementeren. was gericht op het bevorderen van de financiële stabiliteit van het financiële systeem van de Verenigde Staten door verantwoording en transparantie tussen Amerikaanse bedrijven te eisen. Titel II van de Dodd-Frank Act regelt reddingsprocedures voor bedrijven in moeilijkheden. Het vereist dat aandeelhouders en schuldeisers de verliezen van een mislukt bedrijf dragen.
Overname van financiële sector
De overname van talrijke financiële instellingen door de regering van de Verenigde Staten in 2008 was de grootste in de geschiedenis. De regering kwam in actie om financiële instellingen te redden die grote verliezen leden door de ineenstorting van de markt voor subprime-hypotheken.
Financiële instellingen hadden destijds hypotheekleningen verstrekt aan kredietnemers met lage kredietscores, en toen grote aantallen van deze hypotheken in gebreke bleven, konden de kredietverstrekkers de enorme verliezen niet opvangen.
Troubled Asset Relief Program (TARP)
De Emergency Economic Stabilization Act (2008) gaf toestemming voor de oprichting van het Troubled Asset Relief Program (TARP) om een reddingsfonds van $ 700 miljard te verstrekken dat wordt verdeeld onder grote Amerikaanse bedrijven die in aanmerking komen voor het programma. Het was een van de maatregelen die de overheid nam om de subprimehypotheekcrisis aan te pakken.
Autoriteiten gebruikten het TARP om giftige activa van financiële instellingen te kopen als een manier om hun financiële positie te versterken en om de balansen van bedrijven in moeilijkheden te helpen stabiliseren. Uiteindelijk heeft het TARP meer dan $ 426,4 miljard aan financiële instellingen uitgekeerd en ongeveer $ 441,7 miljard aan terugbetalingen teruggevorderd.
Praktische voorbeelden
In 2008 kocht PNC Financial Services $ 5,2 miljard aan aandelen van National City Corp. om het te verwerven. National City leed enorme verliezen als gevolg van de subprime-kredietcrisis. PNC gebruikte geld uit het TARP-fonds om NCC te redden. Na de overname werd NCC de op vier na grootste bank in de VS, hoewel de reddingsoperatie leidde tot het verlies van veel banen op het hoofdkantoor van National City.
Een andere opmerkelijke overname was de redding door de Amerikaanse regering van twee autofabrikanten, Chrysler en General Motors. De twee bedrijven hadden een reddingsplan nodig om het hoofd boven water te houden vanwege het afnemende aantal SUV's en de verkoop van grote voertuigen. Consumenten konden tijdens de financiële crisis geen autoleningen krijgen van financiële instellingen en die situatie verslechterde de financiële situatie van de twee bedrijven.
Als zulke grote bedrijven in zo'n belangrijke bedrijfstak zouden mislukken, zou dat een enorme deuk in de economie hebben veroorzaakt. In het kader van de overnamedeal leende de regering de twee bedrijven $ 17,4 miljard uit de TARP-fondsen, op voorwaarde dat ze hun schulden zouden verminderen, lonen en salarissen zouden verlagen en een herstructureringsplan zouden opstellen. Als geldschieter behield de regering het recht om de leningen af te lossen als de bedrijven de afspraak niet nakwamen.
Redenen tegen overnames van reddingsoperaties
1. Creëert een moreel risico
Volgens Paul Volker, voormalig voorzitter van de Federal Reserve, levert het aanbieden van reddingsoperaties aan grote bedrijven een moreel risico op, omdat ze wellicht eerder geneigd zijn risicovolle zakelijke beslissingen te nemen als ze verwachten dat ze uit alle mogelijke problemen zullen worden gered. Tijdens de financiële crisis heeft de overheid grote financiële instellingen gered, zelfs die die hypotheekleningen verstrekten, zonder de kredietnemers te onderzoeken.
Het aanbieden van reddingsoperaties wordt door veel economen en marktanalisten gezien als een slecht precedent door geld te nemen van productieve belastingbetalers en het te gebruiken om falende bedrijven te belonen. Sommige marktanalisten hebben ook aangevoerd dat de reddingsoperaties de recessie hebben verlengd in plaats van verkort, en dat de economie zich in feite sneller zou hebben hersteld als de bedrijven gewoon hadden gefaald.
2. Nadelen concurrentie
Een reddingsplan van de overheid voor grote bedrijven die het moeilijk hebben, ontmoedigt ook die bedrijven die voorzichtig worden beheerd. Het ingrijpen van de overheid maakt de markten minder efficiënt en het zijn uiteindelijk de consumenten / belastingbetalers die de grootste last dragen. Door bedrijven te redden, hebben ze een voorsprong op hun concurrenten. Het draait de winsten van productieve bedrijven en individuen terug, aangezien de opbrengsten van deze bedrijven worden besteed aan falende bedrijven.
Het argument wordt daarom aangevoerd dat de overheid de markt vrij moet laten opereren en zowel successen als mislukkingen moet laten plaatsvinden zoals ze worden verdiend. Door niet-duurzame bedrijfsmodellen te ondersteunen, wordt voorkomen dat geliquideerde activa beter worden gebruikt door beter beheerde concurrenten en andere bedrijven met duurzame bedrijfsmodellen.
Meer middelen
Finance is een toonaangevende leverancier van de Financial Modelling & Valuation Analyst (FMVA) ™ FMVA®-certificering Sluit je aan bij 350.600+ studenten die werken voor bedrijven als Amazon, JP Morgan en Ferrari-certificeringsprogramma voor financiële professionals die hun carrière naar een hoger niveau willen tillen. Om te blijven leren en uw carrière vooruit te helpen, zijn de volgende financiële bronnen nuttig:
- White Knight White Knight Een witte ridder is een bedrijf of een persoon die een doelbedrijf verwerft dat op het punt staat te worden overgenomen door een zwarte ridder. Een overname door een witte ridder heeft de voorkeur boven een vijandige overname door de zwarte ridder, aangezien witte ridders een 'vriendelijke aanwinst' doen door in het algemeen het huidige managementteam te behouden
- Herkapitalisatie Herkapitalisatie Herkapitalisatie is een soort bedrijfsherstructurering die tot doel heeft de kapitaalstructuur van een bedrijf te veranderen. Bedrijven voeren herkapitalisatie uit om hun kapitaalstructuur stabieler of optimaal te maken.
- Vijandige overname Vijandige overname Een vijandige overname, bij fusies en overnames (M&A), is de overname van een doelbedrijf door een ander bedrijf (aangeduid als de overnemende partij) door rechtstreeks naar de aandeelhouders van het doelbedrijf te gaan, hetzij door een bod uit te brengen, hetzij via een stem bij volmacht. Het verschil tussen een vijandige en een vriendelijke
- Door hypotheek gedekte effecten Mortgage-backed Security (MBS) Een door hypotheek gedekte beveiliging (MBS) is een schuldtitel die wordt gedekt door een hypotheek of een verzameling hypotheken. Een MBS is een door activa gedekt effect dat op de secundaire markt wordt verhandeld en waarmee investeerders kunnen profiteren van de hypotheekactiviteiten
