Het Amerikaanse Congres heeft in 1950 de Celler-Kefauver Act aangenomen met als doel de bepalingen van de Clayton Antitrust Act van 1914 te versterken. De wet werd met name uitgevaardigd om een lacune in de Clayton Act te dichten met betrekking tot bepaalde vormen van fusies en overnames. Terwijl de Clayton Act horizontale fusies verbood. Horizontale fusie Een horizontale fusie vindt plaats wanneer bedrijven die actief zijn in dezelfde of vergelijkbare bedrijfstak, samenwerken. Het doel van een horizontale fusie is meer bedoeld om de concurrentie te verminderen, het zweeg over verticale fusies waarbij een bedrijf zijn verkopersbedrijf overneemt.
De Celler-Kefauver-wet was gericht op verticale fusies. Verticale fusie Een verticale fusie is een verbintenis tussen twee bedrijven in dezelfde branche, maar in verschillende stadia van het productieproces. Met andere woorden, een verticale fusie die bedoeld was om andere concurrenten te benadelen door hun leveranciers over te nemen. Het verbood ook andere vormen van illegale deelnemingen, fusies en overnames.
Geschiedenis van de Celler-Kefauver Act
Een van de vroegste antitrustwetten Antitrustwetten Antitrustwetten zijn wetten die bedrijven verbieden deel te nemen aan bepaalde praktijken die als concurrentiebeperkend worden beschouwd en die de handel beperken. Enkele van de concurrentiebeperkende praktijken kunnen prijsdiscriminatie, prijsafspraken, marktsegmentatie en vijandige overnames omvatten. Het Amerikaanse Congres moest de Sherman Antitrust Act van 1890 goedkeuren. De Sherman Act was een van de eerste maatregelen om de concurrentie tussen Amerikaanse ondernemingen te reguleren. Het werd geïntroduceerd in een tijd dat de Amerikaanse economie snel groeide, wat leidde tot de groei van zowel nieuwe als bestaande bedrijven.
Grote bedrijven profiteerden van de economische hoogconjunctuur om hun kleinere concurrenten over te nemen en te fuseren als een manier om specifieke industrieën en geografische locaties te domineren. Het publiek voerde aan dat de conglomeraten te veel macht vergaarden en riepen op tot meer regulering door de overheid om een gelijk speelveld voor alle ondernemingen mogelijk te maken. Amerikaanse wetgevers reageerden door de Sherman Antitrust Act aan te nemen.
Hoewel de Sherman Act het begin markeerde van handelsregulering, bevatte deze te veel mazen in de wet waardoor bedrijven hun concurrentieverstorende bedrijfspraktijken konden voortzetten. De wet werd in 1914 gewijzigd met de inwerkingtreding van de Clayton Antitrust Act. De Clayton Act probeerde het vage taalgebruik en de inconsistenties in de voorgaande wet te verhelderen door de reikwijdte van zakelijke praktijken die verboden waren, uit te breiden.
Enkele van de praktijken waarop de Clayton Act zich richtte, waren prijsdiscriminatie, monopolisering en fusies en overnames die de concurrentie verminderden. Het Amerikaanse Congres keurde in 1950 de Celler-Kefauver Act goed om de kracht van de Clayton Act te versterken om fusies en overnames te reguleren die de concurrentie verminderen. In het bijzonder voorkomt de Celler-Kefauver Act verticale fusies en fusies met conglomeraten die de concurrentie kunnen verminderen.
Impact van de Celler-Kefauver Act
De Celler-Kefauver Act versterkte de bepalingen van de Clayton Act aanzienlijk door enkele van de praktijken te verbieden die in de wet werden achtergelaten. De Clayton Act was bijvoorbeeld vooral gericht op horizontale fusies, waarbij bedrijven die in de branche actief zijn, fuseren tot één entiteit. Dit geeft de consoliderende bedrijven meer synergie en marktaandeel.
De wet weerhield bedrijven er niet van verticaal samen te voegen in de verschillende stadia van de toeleveringsketen Toeleveringsketen Toeleveringsketen is het hele systeem voor het produceren en leveren van een product of dienst, vanaf het allereerste stadium van de inkoop van de grondstoffen tot de laatste, waarbij er ruimte overblijft voor misbruik door gewetenloze zakenlieden. De Celler-Kefauver Act werd uitgevaardigd om deze maas in de wet aan te pakken door verticale fusies en fusies met conglomeraten die bedoeld waren om de concurrentie te verminderen, te verbieden.
Wanneer overheidsbedrijven een verticale fusie of overname plannen, moeten ze het ministerie van Justitie en de Federale Handelscommissie informeren. De overheidsinstanties behouden zich het recht voor om een dergelijke transactie af te wijzen of goed te keuren, afhankelijk van de bevindingen.
Als de overheid constateert dat een dergelijke fusie bedoeld is om eerlijke toegang tot concurrenten die soortgelijke producten aanbieden te voorkomen en toetredingsdrempels op te werpen. Dit kunnen technologische uitdagingen, overheidsvoorschriften, patenten, opstartkosten of onderwijs- en licentievereisten zijn. wordt de fusie niet goedgekeurd. Als de regering echter constateert dat een voorgenomen verticale fusie de toegang voor andere bedrijven die soortgelijke producten verkopen niet beperkt, wordt de fusie goedgekeurd.
Verticale fusies versus conglomeraatfusies
Verticale fusies doen zich voor wanneer een bedrijf fuseert met of een leverancier overneemt. De fusie geeft het gecombineerde bedrijf meer controle over het supply chain-proces, evenals een verhoogde productiviteit en efficiëntie. Verticale fusies kunnen een antitrustprobleem vormen als de fusie bedoeld is om de concurrentie op de markt te verminderen.
Als een cementfabrikant bijvoorbeeld de leverancier van grondstoffen van zijn concurrent overneemt, is een dergelijke vorm van overname bedoeld om andere ondernemingen te benadelen die voor belangrijke grondstoffen afhankelijk zijn van de overgenomen entiteit. Door de overname van leveranciers zal de cementfabrikant meer controle krijgen over het marktaanbod en de cementprijzen, waardoor eerlijke concurrentie teniet wordt gedaan.
Aan de andere kant is een conglomeraatfusie een fusie tussen bedrijven die actief zijn in totaal verschillende bedrijfsarena's of geografische gebieden. De vakbond geeft het gecombineerde bedrijf de mogelijkheid om zijn territorium uit te breiden en zijn productaanbod uit te breiden. Het geeft het gecombineerde bedrijf ook een groter marktaandeel en synergie.
De Celler-Kefauver Act stelt dat wanneer twee of meer bedrijven fuseren om een conglomeraat te creëren, ze hun middelen en geld van verschillende markten gebruiken om een monopolie op een andere markt te creëren. Indien toegestaan, verhinderen conglomeraatfusies de eerlijke toegang van de consument tot identieke producten die worden aangeboden door concurrerende bedrijven en werpen zij ook toegangsdrempels op voor kleine ondernemingen die zich op de markt willen wagen.
Aanvullende bronnen
Finance biedt de Financial Modelling & Valuation Analyst (FMVA) ™ FMVA®-certificering Sluit je aan bij 350.600+ studenten die werken voor bedrijven als Amazon, JP Morgan en Ferrari-certificeringsprogramma voor diegenen die hun carrière naar een hoger niveau willen tillen. Om te blijven leren en uw carrière vooruit te helpen, zijn de volgende financiële bronnen nuttig:
- Glass Steagall Act Glass-Steagall Act De Glass-Steagall Act, ook bekend als de Banking Act van 1933, is een stuk wetgeving dat een scheiding maakt tussen investeringen en commercieel bankieren. De wet kwam als een noodreactie op de enorme bankfaillissementen tijdens de Grote Depressie, omdat men dacht dat speculatie door commerciële banken had bijgedragen aan de crash
- Overwegingen en implicaties bij fusies en overnames Overwegingen en implicaties bij fusies en overnames Bij het uitvoeren van fusies en overnames moet een bedrijf alle factoren en complexiteiten die gepaard gaan met fusies en overnames erkennen en herzien. Deze gids schetst belangrijke
- Typen fusies Typen fusies Een fusie verwijst naar een overeenkomst waarbij twee bedrijven samen één bedrijf vormen. Met andere woorden, een fusie is de combinatie van twee bedrijven tot één juridische entiteit. In dit artikel kijken we naar verschillende soorten fusies die bedrijven kunnen ondergaan. Soorten fusies Er zijn vijf verschillende soorten
- Verticale integratie Verticale integratie Een verticale integratie is wanneer een bedrijf zijn activiteiten binnen zijn toeleveringsketen uitbreidt. Het betekent dat een verticaal geïntegreerd bedrijf eerder zal inbrengen
