Kredietverhoudingen, of kwalificerende verhoudingen, zijn verhoudingen die door banken en andere kredietinstellingen bij kredietanalyses worden gebruikt. Financiële instellingen kennen een kredietscore toe aan kredietnemers na het uitvoeren van een due diligence Due diligence Due diligence is een proces van verificatie, onderzoek of audit van een potentiële deal of investeringsmogelijkheid om alle relevante feiten en financiële informatie te bevestigen en om al het andere dat werd aangevoerd te verifiëren omhoog tijdens een M & A-deal of investeringsproces. De due diligence is voltooid voordat een deal wordt gesloten. , wat een uitgebreide achtergrondcontrole van de lener en zijn financiële geschiedenis inhoudt.
Kredietverhoudingen worden op grote schaal gebruikt in de acceptatieprocessen voor leningen. Het gebruik van de kredietratio varieert tussen kredietverstrekkers. Ze passen verschillende ratio's toe bij kredietanalyse. Kredietanalyse. Kredietanalyse is het proces waarbij wordt bepaald in hoeverre een bedrijf of persoon zijn schuldverplichtingen kan terugbetalen. Met andere woorden, het is een proces dat het kredietrisico of het wanbetalingsrisico van een potentiële lener bepaalt. Het omvat zowel kwalitatieve als kwantitatieve factoren. , en de keuze hangt af van de doelen van de lener en de projecten waarvoor ze kapitaal willen inzetten.
De ratio's helpen om te bepalen of individuele of institutionele leners in staat zullen zijn om na het verkrijgen van een lening aan financiële verplichtingen te voldoen. Het kredietanalyseproces bestaat uit kwalitatieve en kwantitatieve methoden. Kredietverhoudingen vormen een integraal onderdeel van de kwantitatieve analyse.
Korte samenvatting
- Er zijn kredietratio's om krediet- en financiële analyses van potentiële leners uit te voeren voordat de lening wordt aangegaan.
- Kredietverhoudingen omvatten de schuld / inkomen-ratio, de huisvestingskostenratio en de loan-to-value-ratio.
- Het gebruik van de kredietratio verschilt per kredietverstrekker.
Soorten kredietratio's
1. Verhouding tussen schuld en inkomen
De schuld-inkomenratio (DTI) is een kredietverleningsratio die een persoonlijke financiële maatstaf vertegenwoordigt, waarbij de aflossing van de schuld van een persoon wordt vergeleken met zijn of haar bruto-inkomen Bruto-inkomen Bruto-inkomen verwijst naar het totale inkomen dat door een persoon wordt verdiend met een salaris vóór belastingen en andere inhoudingen. Het omvat alle inkomsten die een persoon uit alle bronnen ontvangt - inclusief lonen, huurinkomsten, rente-inkomsten en dividenden. maandelijks. Bruto-inkomen is gewoon een maandelijks salaris voordat men de kosten afbetaalt, zoals belastingen, rentelasten, enz.
Met andere woorden, de schuld-inkomen-ratio is een percentage van het bruto inkomen dat naar de schuldendienst gaat (afbetalen van schulden). De ratio wordt berekend door de totale maandelijkse schuldbetalingen te delen door het bruto maandinkomen.
Verhouding schuld / inkomen = totale maandelijkse schuldbetalingen / bruto maandinkomen
De DTI-ratio is een zeer populaire maatstaf voor hypotheekverstrekkers die het vermogen van een persoon evalueren om maandelijkse schuldbetalingen te beheren voor een onroerend goed dat met schulden is gekocht.
De DTI-ratio interpreteren
Na het berekenen van de DTI-ratio trekken kredietverstrekkers conclusies over de financiële situatie van een individu op basis van zijn of haar bruto maandinkomen en schuldenlasten.
Een lage schuldquote duidt op een relatief goed evenwicht tussen inkomen en schuld. Als bijvoorbeeld de DTI-ratio van een potentiële lener gelijk is aan 14%, betekent dit dat 14% van zijn bruto maandinkomen naar de aflossing van schulden gaat (schuldendienst).
Aan de andere kant, als de DTI-ratio relatief hoog is, bijvoorbeeld 43%, geeft dit aan een geldschieter een signaal dat een persoon een aanzienlijk bedrag aan schuld heeft in verhouding tot het geld dat elke maand wordt verdiend. Overigens is 43% de hoogste DTI-ratio die een lener kan bereiken en toch in aanmerking komt voor een lening.
Dus hoe lager de schuld / inkomen-ratio, hoe groter de kans dat een lener geen problemen zal ondervinden bij het afbetalen van de schuld. Als gevolg hiervan willen banken en andere kredietverstrekkers lage DTI-ratio's voor leners zien voordat ze leningen aangaan. Doorgaans heeft een DTI-ratio van minder dan 36% de voorkeur van kredietverstrekkers.
2. Huisvestingskostenratio
De woonlastenquote is een beleningsquote die de woonlasten vergelijkt met een inkomen vóór belastingen. De ratio wordt vaak gebruikt in combinatie met de schuld / inkomen-ratio bij het beoordelen van het kredietprofiel van een potentiële lener. Het wordt ook gebruikt om het maximale kredietniveau te bepalen dat aan een lener mag worden verstrekt.
De woonlastenratio vereist de openbaarmaking van het inkomen vóór belastingen van een lener, wat een essentiële factor is voor zowel de schuld-inkomensratio als de woonlastenquote.
Om de woonlastenratio te berekenen, zal een geldschieter alle woonlastenverplichtingen van een lener optellen. Ze omvatten de bedrijfskosten, zoals toekomstige hoofdsom en rentekosten van de hypotheek, kosten en belastingen voor eigendomsverzekeringen, kosten van woningcorporaties, enz. .
Huisvestingskostenratio = huisvestingskosten / inkomen vóór belasting
Belangrijk is dat de woonlastenratio kan worden berekend met zowel maandelijkse als jaarlijkse betalingen.
De drempel voor de huisvestingskostenratio die door kredietverstrekkers is vastgesteld voor het goedkeuren van hypotheekleningen, is doorgaans gelijk aan 28%.
3. Loan-to-Value-ratio
De Loan-to-Value-ratio (LTV) is een kredietverleningsratio die door financiële instellingen wordt gebruikt om het kredietrisico te beoordelen voordat een hypotheek wordt goedgekeurd voor de aankoop van onroerend goed.
De loan-to-value-ratio vertegenwoordigt een bepaald deel van de waarde van een actief (bijvoorbeeld een huis) dat als schuld aan een lener moet worden uitgegeven. Het deel van de financiering wordt bepaald door de geldschieter na due diligence en is gebaseerd op de kredietscore van de kredietnemer. Kredietverstrekkers gebruiken de kredietscore om de kwalificatie van een potentiële lener voor een lening en de specifieke voorwaarden van de lening te beoordelen. .
Als een persoon bijvoorbeeld van plan is een huis te kopen dat is geschat op $ 100.000, en van plan is financiering te verkrijgen om het te kopen, krijgt hij of zij eerst een kredietscore toegewezen door een bank. De kredietbeoordeling helpt bij het bepalen van het maximale bedrag van de hypotheek die voor huisverwerving kan worden verstrekt.
De formule voor de LTV-ratio is als volgt:
Loan-to-Value Ratio = bedrag van de hypotheek- / vastgoedwaarde
Stel dat de bank besluit om $ 70.000 aan de lener te lenen. Volgens de bovenstaande formule is het een LTV van 70% ($ 70.000 / $ 100.000). De resterende 30% van de waarde van het onroerend goed ($ 30.000) zou dus uit de zak van de lener moeten worden betaald.
De LTV-ratio interpreteren
Hoe hoger de loan-to-value-ratio, hoe groter het risico. Hoe hoger het risico, hoe hoger het rendement (de vergoeding) dat een kredietverstrekker zal claimen in ruil voor de uitgifte van de lening. Leners met hogere LTV-ratio's zullen dus meer rente betalen in vergelijking met degenen met een lagere LTV-ratio.
4. Werkkapitaalratio
De werkkapitaalratio, ook wel current ratio genoemd, geeft aan hoeveel vlottende activa een bedrijf bezit ten opzichte van zijn kortlopende verplichtingen. De ratio geeft aan hoe gemakkelijk het bedrijf kan voldoen aan zijn kortlopende verplichtingen die binnen een jaar vervallen. De werkkapitaalratio is dus gelijk aan de vlottende activa gedeeld door de kortlopende verplichtingen.
Werkkapitaalratio = vlottende activa / kortlopende verplichtingen
De belangrijkste rekeningen die hier aan de huidige activazijde zullen worden opgenomen, zijn:
- Contant geld
- Debiteuren
- Voorraad
Aan de huidige passiefzijde zijn de rekeningen als volgt:
- Schulden
- Kortlopende schulden
- Huidig gedeelte van lange-termijnschuld
Het interpreteren van de werkkapitaalratio
Als de werkkapitaalratio groter is dan één, heeft het bedrijf uiteraard meer vlottende activa dan kortlopende verplichtingen, en kan het dus binnen het jaar aan al zijn huidige verplichtingen voldoen met alleen zijn bestaande activa.
5. Verhouding tussen schuld en eigen vermogen
De verhouding tussen schuld en eigen vermogen benadrukt de kapitaalstructuur van een bedrijf. De formule is:
Verhouding schuld / eigen vermogen = totale verplichtingen / eigen vermogen
De totale verplichtingen omvatten schulden op korte en lange termijn, plus eventuele andere verplichtingen. Men kan ook een meer conservatieve formule gebruiken van:
Totale schuld / materiële nettoverhouding =
Totale verplichtingen / (Eigen vermogen - immateriële activa)
De verhouding tussen schuld en eigen vermogen interpreteren
Een hoge verhouding tussen schuld en eigen vermogen duidt doorgaans op een agressieve groeistrategie. Als de extra schuld niet leidt tot een stijging van de inkomsten, kan dit leiden tot insolventie.
6. Dekkingsgraad van de schuldendienst
De dekkingsgraad van de schuldendienst, of DSCR, meet het vermogen van een bedrijf om zijn bedrijfsinkomsten te gebruiken om al zijn schuldverplichtingen terug te betalen. Met andere woorden, de DSCR geeft aan hoe gemakkelijk een bedrijf aan zijn schuldverplichtingen kan voldoen met zijn bedrijfsopbrengsten.
De verschillende manieren om de DSCR te berekenen zijn als volgt:
DSCR = EBITDA / rente + hoofdsom
DSCR = (EBITDA - investeringsuitgaven) / rente + hoofdsom
DSCR = EBIT / rente + hoofdsom
De dekkingsgraad van de schuldendienst interpreteren
Een lagere ratio geeft een grotere kans op wanbetaling aan. Als de DSCR kleiner is dan 1, suggereert dit dat het bedrijf niet in staat is om zijn schuldverplichtingen na te komen met alleen het bedrijfsresultaat. Het verricht momenteel hoofdsom- en rentebetalingen die hoger zijn dan zijn bedrijfswinst of zijn EBITDA minus CAPEX, of wat de teller ook is in de formule.
Als de DSCR meer dan 2 is, duidt dit over het algemeen op een goed teken in alle bedrijfstakken.
In de kolenmijnindustrie moet de DSCR bijvoorbeeld extreem hoog zijn - gemiddeld ongeveer zeven keer. De reden dat het zo hoog is, is dat kolenwinning erg cyclisch is en veel kapitaaluitgaven vereist. Kredietverstrekkers moeten heel voorzichtig zijn bij het uitlenen van geld aan mijnbouwbedrijven.
Integendeel, de dienstensector heeft slechts een DSCR van drie en een half keer nodig. De dienstensector is erg licht in investeringsuitgaven, en het is niet erg cyclisch.
Gerelateerde metingen
Finance is de officiële aanbieder van de wereldwijde Certified Banking & Credit Analyst (CBCA) ™ CBCA ™ -certificering De Certified Banking & Credit Analyst (CBCA) ™ -accreditatie is een wereldwijde standaard voor kredietanalisten die betrekking heeft op financiën, boekhouding, kredietanalyse en cashflowanalyse , convenantmodellering, terugbetalingen van leningen en meer. certificeringsprogramma, ontworpen om iedereen te helpen een financiële analist van wereldklasse te worden. Om uw carrière verder te ontwikkelen, zijn de onderstaande aanvullende financiële bronnen nuttig:
- Kredietanalyseratio's Kredietanalyseratio's Kredietanalyseratio's zijn hulpmiddelen die het kredietanalyseproces ondersteunen. Deze ratio's helpen analisten en investeerders om te bepalen of individuen of bedrijven in staat zijn om aan financiële verplichtingen te voldoen. Kredietanalyse omvat zowel kwalitatieve als kwantitatieve aspecten.
- Efficiencyratio's Efficiencyratio's Efficiencyratio's zijn maatstaven die worden gebruikt bij het analyseren van het vermogen van een bedrijf om zijn middelen, zoals kapitaal en activa, effectief in te zetten,
- Financiële ratio's Financiële ratio's Financiële ratio's worden gecreëerd met behulp van numerieke waarden uit financiële overzichten om zinvolle informatie over een bedrijf te verkrijgen
- Hefboomratio's Hefboomratio's Een hefboomratio geeft het niveau van de schuld aan dat een bedrijfsentiteit heeft opgelopen ten opzichte van verschillende andere rekeningen in de balans, resultatenrekening of kasstroomoverzicht. Excel-sjabloon
