De Amerikaanse grondwet geeft het Amerikaanse Congres de bevoegdheid om wetten uit te vaardigen met betrekking tot het faillissement van het land. Bij het uitoefenen van deze bevoegdheid hebben wetgevers verschillende wetten aangenomen met betrekking tot faillissementen, waarvan de meest recente de Faillissementshervormingswet van 1978 is, die grotendeels de huidige faillissementswetgeving van het land regelt. De US Bankruptcy Code wordt ook wel Titel 11 van de United States Code genoemd. Het regelt de procedures die bedrijven Privébedrijf Een privébedrijf is een bedrijf waarvan de aandelen in handen zijn van individuen of bedrijven en dat geen aandelenbelangen aan investeerders aanbiedt in de vorm van aandelen die op een openbare effectenbeurs worden verhandeld. en individuen moeten volgen wanneer ze faillissement aanvragen bij de United States Bankruptcy Court.
Geschiedenis van de Amerikaanse faillissementscode
De eerste faillissementswet in de Verenigde Staten kwam tot stand in 1800. Deze wet werd ingetrokken in 1803 en werd gevolgd door de wet van 1841. De wet van 1841 werd ingetrokken in 1843 en werd opgevolgd door de wet van 1867, die in 1874 werd gewijzigd. en werd later ingetrokken in 1878. De Nelson Act van 1898 werd de eerste moderne Faillissementswet in het land. De volgende moderne faillissementswet werd in 1978 uitgevaardigd door de hervorming van het faillissement van 1978. De wet inzake voorkoming van faillissementen en consumentenbescherming (2005) is de meest recente wijziging van de wet van 1978.
Inhoud van de Amerikaanse faillissementscode (titel 11)
Bedrijven en personen die op grond van de Amerikaanse faillissementscode hulp zoeken, mogen een verzoekschrift indienen op grond van de hoofdstukken 7, 9, 11, 12, 13 en 15 van de faillissementscode.
Hoofdstuk 7 - Liquidatie
Hoofdstuk 7 van de Faillissementscode is de meest voorkomende vorm van faillissement in de Verenigde Staten en behandelt het proces van liquidatie. Het betreft de aanstelling van een curator door de faillissementsrechtbank om de niet-vrijgestelde activa van de schuldenaar te innen. De trustee is belast met de verkoop van de activa. Materiële activa Materiële activa zijn activa met een fysieke vorm en die waarde behouden. Voorbeelden zijn onder meer eigendommen, installaties en apparatuur. Materiële activa worden gezien en gevoeld en kunnen worden vernietigd door brand, natuurrampen of een ongeval. Immateriële activa hebben daarentegen geen fysieke vorm en bestaan uit zaken als intellectueel eigendom en het verdelen van de opbrengsten aan crediteuren. Senior Debt Senior Debt is geld verschuldigd door een bedrijf dat eerste vorderingen heeft op de kasstromen van het bedrijf. Het is veiliger dan welke andere schuld dan ook,zoals achtergestelde schulden in volgorde van voorkeur. Bedrijven en individuen in de Verenigde Staten kunnen faillissement aanvragen op grond van Hoofdstuk 7.
In het geval van bedrijven kan een bedrijf in moeilijkheden een aanvraag indienen of door schuldeisers worden gedwongen om faillissement aan te vragen. Nadat de petitie is ingediend, houdt het bedrijf op te bestaan, tenzij de door de rechtbank aangewezen curator besluit de activiteiten voort te zetten. In het geval van een groot bedrijf kan de curator besluiten om een hele divisie aan een ander bedrijf te verkopen om geld in te zamelen om de schuldeisers te betalen. Gegarandeerde crediteuren worden meestal als eerste betaald omdat de activa van het bedrijf als onderpand dienen voor het aan het liquiderende bedrijf verstrekte krediet.
Personen die onroerend goed bezitten, een bedrijf runnen of in de Verenigde Staten wonen, kunnen op grond van hoofdstuk 7 een aanvraag indienen voor liquidatie bij een federale rechtbank. Deze personen mogen bepaalde vrijgestelde eigendommen behouden, maar de waarde van eigendommen die als vrijgesteld kunnen worden geclassificeerd, varieert van de ene staat naar de andere. Andere activa worden door de curator verkocht om schuldeisers terug te betalen. Hoewel de rechtbank bepaalde ongedekte schulden kan aflossen Junior Tranche Een junior tranche is een ongedekte schuld die lager scoort in aflossingsprioriteit dan andere schulden in geval van wanbetaling. Ook wel achtergestelde schuld genoemd, andere vormen van schulden zijn vrijgesteld van de kwijting. Deze schulden kunnen bestaan uit belastingachterstanden van de afgelopen drie jaar, kinderbijslag, onroerendgoedbelasting, studieleningen en boetes opgelegd door een rechtbank.
In 2005 is een wijziging doorgevoerd in de faillissementswet met de goedkeuring van de Faillissementsmisbruikpreventie en consumentenbeschermingswet (BAPCPA) van 2005. De wijziging was bedoeld om te voorkomen dat schuldenaars van consumenten in het algemeen faillissement aanvragen. Voorstanders van het amendement beweerden dat de verandering bepaalde schuldeisers, zoals creditcardmaatschappijen, zou beschermen tegen verliezen als gevolg van failliete klanten.
Hoofdstuk 9 - Reorganisatie van gemeenten
Hoofdstuk 9 van de Faillissementswet behandelt uitsluitend gemeenten en hoe ze hen kunnen helpen bij het herstructureren van hun schulden. Een gemeente verwijst in dit geval naar een staatkundig onderdeel of een openbare instantie van een staat. De US Bankruptcy Code vereist dat een gemeente, wil een gemeente een schuldenaar zijn in een Chapter 9-faillissement, zij geautoriseerd moet zijn om een schuldenaar te zijn volgens de staatswet, een overheidsfunctionaris of een organisatie die volgens de staatswet dergelijke machtigingen mag geven. Slechts 12 staten keuren specifiek het faillissement goed, terwijl 12 andere het faillissement van hoofdstuk 9 goedkeuren nadat de gemeenten aan bepaalde strikte regels hebben voldaan.
Voordat het faillissement van Chapter 9 tot stand kwam, was de enige remedie voor onrustige gemeenten dat de schuldeisers een actie van mandamus voerden om de gemeente te dwingen belastingen te heffen. Een wijziging van de Faillissementswet in 1934 breidde de faillissementswet uit tot gemeenten (de wet werd in 1935 door een Amerikaanse rechtbank ongrondwettig verklaard, maar in 1937 werd een soortgelijke wet door het Congres aangenomen).
De financiële crisis van 2008 leidde uiteindelijk tot veel gemeentelijke faillissementen, zes in 2010, 13 in 2011 en 12 in 2012. De grootste gemeente die het faillissement heeft aangevraagd was Detroit, Michigan op 18 juli 2013. Andere grote gemeenten die Chapter 9 hebben aangevraagd faillissementen omvatten Jefferson County (Alabama) in 2011 en Stockton (Californië) in 2012.
Hoofdstukken 11, 12 en 13 - Reorganisatie
In tegenstelling tot hoofdstuk 7, dat handelt over het proces van liquidatie, behandelen de hoofdstukken 11, 12 en 13 de reorganisatie van de activa van de schuldenaar. Gewoonlijk zal de faillissementsrechtbank de schuldenaar toestaan om een deel of al hun bezittingen te behouden en deze te gebruiken om schulden aan schuldeisers te betalen. Hoofdstuk 11 faillissement Hoofdstuk 11 Faillissement Hoofdstuk 11 is een juridisch proces waarbij de schulden en bezittingen van een schuldenaar worden gesaneerd. Het is beschikbaar voor individuen, partnerschappen, bedrijven is beschikbaar voor bedrijven, of het nu gaat om een eenmanszaak, partnerschap of bedrijf. Individuen kunnen ook een aanvraag indienen voor Chapter 11, maar dit is het populairst bij bedrijfsentiteiten. De schuldenaar blijft als schuldenaar in bezit maar onder toezicht van de faillissementsrechtbank.
Hoofdstuk 12 van de Faillissementswet is alleen van toepassing op familiale boeren en vissers. Het biedt extra voordelen, zoals hogere schuldplafonds die niet worden geboden door de hoofdstukken 11 en 13. Hoofdstuk 12 werd in 1986 aan de faillissementswetgeving toegevoegd door de Family Farmer Bankruptcy Act van 1986 die kwam als reactie op de aanscherping van de landbouwkredieten. Hoofdstuk 13 biedt een reorganisatieplan voor individuen die niet door een hoofdstuk 7 faillissement willen gaan. Particulieren krijgen de kans om hun financiële zaken te reorganiseren terwijl ze onder de bescherming staan van de faillissementsrechtbank. Hoofdstuk 13-plannen hebben doorgaans een looptijd van drie tot vier jaar, maar mogen niet langer duren dan vijf jaar.
Hoofdstuk 15 - Grensoverschrijdende insolventie
Hoofdstuk 15 van de faillissementswet maakt samenwerking mogelijk tussen Amerikaanse rechtbanken, buitenlandse rechtbanken en andere autoriteiten die betrokken zijn bij grensoverschrijdende insolventiezaken. Tijdens bepaalde faillissementsprocedures in het buitenland kan een bedrijf of persoon een band hebben met activa in meer dan één land. Grensoverschrijdende insolventie richt zich op de rechtskeuze, bevoegdheidsregels en de handhaving van vonnisregels.
Meer middelen
We hopen dat u genoten heeft van de financiële gids van de Amerikaanse faillissementswetgeving. Om uw financiële opleiding te bevorderen, stellen we de volgende financiële bronnen voor:
- Bedrijfsstructuur Bedrijfsstructuur Bedrijfsstructuur verwijst naar de organisatie van verschillende afdelingen of bedrijfseenheden binnen een bedrijf. Afhankelijk van de doelstellingen van een bedrijf en de branche
- Insolventie Insolventie Insolventie verwijst naar de situatie waarin een bedrijf of persoon niet in staat is om financiële verplichtingen jegens crediteuren na te komen wanneer schulden opeisbaar worden. Insolventie is een toestand van financiële nood, terwijl faillissement een gerechtelijke procedure is.
- Belastingvrije reorganisatie Belastingvrije reorganisatie Om als belastingvrije reorganisatie in aanmerking te komen, moet een transactie aan bepaalde eisen voldoen, die sterk variëren naargelang de vorm van de transactie.
- Sectie 368 Sectie 368 Sectie 368 schetst een formaat voor fiscale behandeling van reorganisaties, zoals beschreven in de Internal Revenue Code (IRC) van 1986. Deze reorganisatietransacties moeten echter voldoen aan bepaalde wettelijke vereisten om in aanmerking te komen voor een gunstige behandeling. Bovendien is er buiten de gecodificeerde nog een precedent geweest
