Wat is fractioneel bankieren?

Fractioneel bankieren is een banksysteem dat vereist dat banken slechts een deel van het geld dat bij hen is gestort als reserves aanhouden. De banken gebruiken klantendeposito's om nieuwe leningen te verstrekken. Overbruggingskrediet Een overbruggingskrediet is een kortlopende financieringsvorm die wordt gebruikt om aan bestaande verplichtingen te voldoen alvorens een permanente financiering te verkrijgen. Het zorgt voor onmiddellijke cashflow wanneer financiering nodig is maar nog niet beschikbaar is. Een overbruggingskrediet wordt geleverd met relatief hoge rentetarieven en moet worden gedekt door een of andere vorm van onderpand en toekenning van rente Eenvoudige rente Formule, definitie en voorbeeld van eenvoudige rente. Enkelvoudige rente is een renteberekening die geen rekening houdt met het effect van samengestelde rente. In veel gevallen wordt de rente bij elke aangegeven looptijd van een lening opgeteld, maar in het geval van enkelvoudige rente is dat niet het geval.De berekening van de enkelvoudige rente is gelijk aan de hoofdsom vermenigvuldigd met de rentevoet, vermenigvuldigd met het aantal perioden. op de stortingen van hun klanten. De reserves worden als saldo aangehouden op de rekening van de bank bij de centrale bank Federal Reserve (The Fed). De Federal Reserve is de centrale bank van de Verenigde Staten en is de financiële autoriteit achter 's werelds grootste vrijemarkteconomie. of als valuta op de bank. Dankzij de reserveverplichting kunnen commerciële banken optreden als tussenpersoon tussen kredietnemers en spaarders door leningen te verstrekken aan kredietnemers en onmiddellijke liquiditeit te verschaffen aan deposanten die geld willen opnemen.De reserves worden als saldo aangehouden op de rekening van de bank bij de centrale bank Federal Reserve (The Fed). De Federal Reserve is de centrale bank van de Verenigde Staten en is de financiële autoriteit achter 's werelds grootste vrijemarkteconomie. of als valuta op de bank. De reserveverplichting stelt commerciële banken in staat om als tussenpersoon tussen kredietnemers en spaarders op te treden door leningen aan kredietnemers te verstrekken en onmiddellijke liquiditeit te verschaffen aan deposanten die geld willen opnemen.De reserves worden als saldo aangehouden op de rekening van de bank bij de centrale bank Federal Reserve (The Fed). De Federal Reserve is de centrale bank van de Verenigde Staten en is de financiële autoriteit achter 's werelds grootste vrijemarkteconomie. of als valuta op de bank. Dankzij de reserveverplichting kunnen commerciële banken optreden als tussenpersoon tussen kredietnemers en spaarders door leningen te verstrekken aan kredietnemers en onmiddellijke liquiditeit te verschaffen aan deposanten die geld willen opnemen.Dankzij de reserveverplichting kunnen commerciële banken optreden als tussenpersoon tussen kredietnemers en spaarders door leningen te verstrekken aan kredietnemers en onmiddellijke liquiditeit te verschaffen aan deposanten die geld willen opnemen.Dankzij de reserveverplichting kunnen commerciële banken optreden als tussenpersoon tussen kredietnemers en spaarders door leningen te verstrekken aan kredietnemers en onmiddellijke liquiditeit te verschaffen aan deposanten die geld willen opnemen.

Het fractionele banksysteem kwam tot stand als een oplossing voor problemen die zich tijdens de Grote Depressie voordeden toen spaarders veel geldopnames deden, wat leidde tot bankruns. De regering heeft de reserveverplichtingen ingevoerd om de gelden van deposanten te beschermen tegen beleggingen in risicovolle beleggingen. Als iemand bijvoorbeeld $ 1.000 op een bankrekening stort, kan de bank niet al het geld uitlenen. Het is niet verplicht om alle deposito's in de geldkluis van de bank te bewaren. In plaats daarvan zijn banken verplicht 10% van de deposito's, dwz $ 100, aan te houden als reserves, en mogen ze de andere $ 900 uitlenen. De Federal Reserve stelt de reserveverplichting vast als een van de instrumenten om het monetaire beleid te sturen.

Geschiedenis van fractioneel bankieren

Het concept van fractioneel bankieren ontstond tijdens het goudhandelstijdperk, met het besef dat niet alle mensen hun deposito's tegelijkertijd nodig hadden. Wanneer mensen hun zilveren en gouden munten bij goudsmeden deponeerden, kregen ze een promesse. De bankbiljetten werden later geaccepteerd als ruilmiddel en de houders gebruikten ze bij commerciële transacties. Omdat de bankbiljetten rechtstreeks in de handel werden gebruikt, realiseerden de goudsmeden zich dat niet alle spaarders hun deposito's tegelijkertijd zouden opnemen. Ze begonnen de deposito's te gebruiken om leningen en wissels uit te geven tegen hoge rente, naast de opslagvergoeding die aan de deposito's in rekening werd gebracht. De goudsmeden gingen toen over van bewakers van kostbaarheden naar rentebetalende en rentedragende banken.

Als de notehouders het vertrouwen in de goudsmeden zouden verliezen, zouden ze al hun munten en andere deposito's tegelijkertijd opnemen. In een situatie waarin een bank niet genoeg reserves had om de massale opnames te ondersteunen, zou ze in insolventie belanden. Vanwege het risico van consumentendeposito's door banken, hebben verschillende regeringen wetten bedacht om een ​​centraal controlebureau op te richten om de banksector te reguleren. Zweden was het eerste land dat in 1668 een centrale bank oprichtte, en andere landen volgden. De centrale banken kregen de macht om commerciële banken te reguleren, reserveverplichtingen in te stellen en als laatste redmiddel te fungeren voor commerciële banken die werden getroffen door bankruns.

Reservevereisten

Reserveverplichtingen, of de reserveverhouding, zijn voorschriften van de centrale bank die bepalen hoeveel reserves een bank minimaal moet aanhouden. Sommige landen, zoals Canada, het Verenigd Koninkrijk, Australië, Zweden, Nieuw-Zeeland en Hong Kong, leggen geen reserveverplichtingen op. In plaats daarvan worden banken in deze landen beperkt door kapitaalvereisten. Wanneer de reserves van een commerciële bank uitgeput raken, grijpen de centrale banken in deze landen in om de benodigde reserves aan te bieden.

In de Verenigde Staten worden de reserves bewaard in de kluis van de bank of in de dichtstbijzijnde Federal Reserve Bank. De Raad van Bestuur van de Fed stelt de reserveverplichtingen vast en gebruikt deze als een van de instrumenten voor het sturen van het monetair beleid. Vanaf januari 2016 waren commerciële banken met deposito's van minder dan $ 15,2 miljoen niet verplicht om reserves aan te houden. Banken met deposito's met een waarde van $ 15,2 miljoen tot $ 110,2 miljoen moesten de reserveverplichting op 3% houden, terwijl banken met meer dan $ 100,2 miljoen aan deposito's een reserveverplichting van 10% moesten aanhouden. De Garn-St. De Germain Act van 1982 stelde de eerste $ 2 miljoen aan reserveverplichtingen vrij van de reserveverplichtingen.

Banken dienen niet minder aan te houden dan de vastgestelde reserveverplichting. Ze mogen reserves aanhouden boven het vereiste percentage. Eventuele reserves boven het benodigde reserveniveau worden overtollige reserves genoemd. De Financial Services Regulatory Relief Act van 2006 machtigde de Federal Reserve om vanaf 1 oktober 2008 rente te betalen over overtollige reserves. Sommige banken houden overtollige reserves aan als veiligheidsmaatregel in het geval van massale opnames van contanten door klanten, vooral tijdens periodes van economische onzekerheid.

Hoe banken geld creëren

Commerciële banken zijn verplicht om slechts een fractie van de klantendeposito's aan te houden als reserves en mogen de rest van de deposito's gebruiken om leningen aan kredietnemers te verstrekken. Bij het verstrekken van leningen accepteren commerciële banken promessen in ruil voor krediet dat op de rekening van de lener bij de bank wordt gestort. Stortingen op de rekening van de lener, in tegenstelling tot het verstrekken van leningen in de vorm van valuta, maken deel uit van het proces dat banken gebruiken om geld te creëren. Wanneer een bank een lening verstrekt, creëert ze nieuw geld, wat in ruil daarvoor de geldhoeveelheid vergroot. Wanneer een persoon bijvoorbeeld een hypotheeklening van $ 100.000 leent, crediteert de bank de rekening van de lener met geld dat gelijk is aan de grootte van de hypotheeklening in plaats van hem een ​​valuta te geven ter waarde van de lening.

De geldvermenigvuldiger

De geldvermenigvuldiger meet de hoeveelheid geld van de commerciële bank die kan worden gecreëerd met behulp van een specifieke eenheid van centralebankgeld. Commerciële bankgeld verwijst naar de direct opvraagbare deposito's bij de retailbank die u kunt gebruiken om cheques uit te schrijven of om een ​​bankpas of creditcard te gebruiken. Central-bankgeld daarentegen verwijst naar het geld dat door de centrale bank wordt aangenomen en omvat edele metalen, munten, bankbiljetten, reserves op rekeningen bij de centrale banken en al het andere dat door de centrale bank als een vorm van geld wordt gebruikt. Analisten gebruiken de multiplicatorvergelijking om de impact van de reserveverplichtingen op de economie te schatten. De vergelijking wordt als volgt uitgedrukt:

m = 1 / R

Waar:

m is de geldvermenigvuldiger

R is de reserveverplichting

In dit opzicht kan de centrale bank de geldhoeveelheid wijzigen door de reserveverplichting te wijzigen. Als het bijvoorbeeld een reserveverplichting van 10% stelt, creëert het een geldhoeveelheid die gelijk is aan tien keer het bedrag aan reserves. Een reserveverplichting van 20% creëert een geldhoeveelheid die gelijk is aan vijf keer de hoeveelheid reserves in de economie.

Gerelateerde metingen

De banksector is de ruggengraat van een economie. Om meer te weten te komen over het banksysteem, raden we de volgende financiële metingen aan.

• Commerciële banken Commerciële bank Een commerciële bank is een financiële instelling die leningen verstrekt, deposito's accepteert en financiële basisproducten zoals spaarrekeningen en depositocertificaten aanbiedt aan particulieren en bedrijven. Het verdient voornamelijk geld door verschillende soorten leningen aan klanten te verstrekken en rente in rekening te brengen.
• Kwantitatieve versoepeling Kwantitatieve versoepeling Kwantitatieve versoepeling (QE) is een monetair beleid voor het drukken van geld, dat wordt uitgevoerd door de centrale bank om de economie te stimuleren. De centrale bank creëert
• Bank of England Bank of England De Bank of England (BoE) is de centrale bank van het Verenigd Koninkrijk en een model waarop de meeste centrale banken over de hele wereld zijn gebouwd. Sinds de oprichting in 1694 is de bank veranderd van een particuliere bank die geld aan de overheid heeft geleend, in de officiële centrale bank van het Verenigd Koninkrijk.
• Europese Centrale Bank Europese Centrale Bank De Europese Centrale Bank (ECB) is een van de zeven instellingen van de EU en de centrale bank voor de hele eurozone. Het is een van de meest kritisch belangrijke centrale banken ter wereld en houdt toezicht op meer dan 120 centrale en commerciële banken in de lidstaten.