Portefeuillemanagers Portfoliomanagement Carrièreprofiel Portfoliomanagement is het beheren van beleggingen en activa voor klanten, waaronder pensioenfondsen, banken, hedgefondsen en family offices. De portefeuillebeheerder is verantwoordelijk voor het handhaven van de juiste vermogensmix en beleggingsstrategie die past bij de behoeften van de klant. Salaris, vaardigheden, zijn professionals die beleggingsportefeuilles beheren, met als doel de beleggingsdoelstellingen van hun klanten te bereiken. In de afgelopen jaren is portfoliomanager een van de meest begeerde carrières in de financiële dienstverlening geworden. In dit artikel beantwoorden we de vraag, wat doet een portfoliomanager?
Er zijn twee soorten portefeuillebeheerders, die zich onderscheiden door het type klanten dat ze bedienen: individueel of institutioneel. Beide typen portfoliomanagers dienen om de verdiendoelen voor hun respectievelijke klanten te bereiken.
Wat doet een portefeuillemanager? - Verschillende investeringsstijlen
De stijl van beleggen verwijst over het algemeen naar de beleggingsfilosofie die een beheerder hanteert bij zijn pogingen om waarde toe te voegen (bijvoorbeeld het verslaan van het marktbenchmark-rendement). Om de vraag “Wat doet een portefeuillemanager?” Te beantwoorden, moeten we kijken naar de verschillende beleggingsstijlen die ze zouden kunnen gebruiken. Sommige categorieën van belangrijke investeringsstijlen zijn onder meer klein versus groot, waarde versus groei, actief versus passief en momentum versus contrair.
- Kleine versus grote stijlen verwijzen naar de voorkeur voor aandelen van small-cap (marktkapitalisatie) bedrijven of large-capaandelen.
- Waarde- versus groeistijlen zijn gebaseerd op een voorkeur tussen focus op huidige waardering versus analyse gericht op toekomstig groeipotentieel.
- Actieve versus passieve beleggingsstijlen verwijzen naar het relatieve niveau van actief beleggen waar de portefeuillebeheerder de voorkeur aan geeft. Actief portefeuillebeheer streeft ernaar beter te presteren dan benchmarkindexen, terwijl passief beleggen ernaar streeft de prestatie van de benchmarkindex te evenaren.
- Momentum versus tegendraadse stijl weerspiegelt de voorkeur van de manager om met of tegen de heersende markttrend te handelen.
Start onze cursussen over bedrijfsfinanciering voor meer informatie!
Wat doet een portefeuillemanager? - Het zesstappen portfoliobeheerproces
Dus hoe gaan portfoliomanagers precies te werk om de financiële doelstellingen van hun klanten te bereiken? In de meeste gevallen voeren portefeuillebeheerders de volgende zes stappen uit om waarde toe te voegen:
# 1 Bepaal het doel van de klant
Individuele klanten hebben doorgaans kleinere investeringen met een kortere, meer specifieke tijdshorizon. Ter vergelijking: institutionele klanten beleggen grotere bedragen en hebben doorgaans een langere beleggingshorizon. Voor deze stap communiceren managers met elke klant om hun respectieve gewenste rendement en risicobereidheid of tolerantie te bepalen.
# 2 Kies de optimale activaklassen
Beheerders bepalen vervolgens de meest geschikte activaklassen (bijv. Aandelen, obligaties, onroerend goed, private equity, enz.) Op basis van de beleggingsdoelen van de klant.
# 3 Strategische assetallocatie (SAA) uitvoeren
Strategic Asset Allocation (SAA) is het proces waarbij gewichten worden bepaald voor elke activaklasse - bijvoorbeeld 60% aandelen, 40% obligaties - in de portefeuille van de klant aan het begin van de beleggingsperiode, zodat de afweging tussen risico en rendement van de portefeuille verenigbaar met de wens van de klant. Portefeuilles moeten periodiek opnieuw in evenwicht worden gebracht, aangezien de vermogensgewichten aanzienlijk kunnen afwijken van de oorspronkelijke allocaties over de beleggingshorizon als gevolg van onverwachte rendementen van verschillende activa.
# 4 Tactical Asset Allocation (TAA) of Asset Asset Allocation (IAA) uitvoeren
Zowel Tactical Asset Allocation (TAA) als Insured Asset Allocation (IAA) verwijzen naar verschillende manieren om gewichten van activa binnen portefeuilles aan te passen tijdens een investeringsperiode. De TAA-benadering brengt wijzigingen aan op basis van kansen op de kapitaalmarkt, terwijl IAA de vermogensgewichten aanpast op basis van het bestaande vermogen van de klant op een bepaald moment.
Een portefeuillemanager kan ervoor kiezen om ofwel TAA ofwel IAA uit te voeren, maar niet beide tegelijk, aangezien de twee benaderingen tegengestelde beleggingsfilosofieën weerspiegelen. TAA-managers proberen voorspellende variabelen te identificeren en te gebruiken die gecorreleerd zijn met toekomstige aandelenrendementen, en zetten de schatting van het verwachte rendement vervolgens om in een aandelen- / obligatie-allocatie. Aan de andere kant streven IAA-beheerders ernaar klanten neerwaartse bescherming te bieden voor hun portefeuilles door ervoor te zorgen dat de portefeuillewaarden nooit onder de investeringsbodem van de cliënt dalen (dwz hun minimaal aanvaardbare portefeuillewaarde).
Start onze cursussen over bedrijfsfinanciering voor meer informatie!
# 5 Risico's beheren
Door wegingen voor elke activaklasse te selecteren, hebben portefeuillemanagers controle over het bedrag van 1) effectenselectierisico, 2) stijlrisico en 3) TAA-risico dat door de portefeuille wordt genomen.
- Het risico van beveiligingsselectie vloeit voort uit de SAA-acties van de manager. De enige manier waarop een portefeuillebeheerder het risico op effectenselectie kan vermijden, is door rechtstreeks een marktindex aan te houden; dit zorgt ervoor dat het rendement van de activaklasse van de beheerder exact gelijk is aan dat van de benchmark van de activaklasse.
- Stijlrisico vloeit voort uit de beleggingsstijl van de beheerder. Zo overtreffen "groei" -managers vaak benchmark-rendementen tijdens bullmarkten, maar presteren ze slechter dan marktindexen tijdens bearmarkten. Daarentegen hebben 'waardebeheerders' vaak moeite om het rendement van benchmarkindexen in bullmarkten te verslaan, maar vaak verslaan ze het marktgemiddelde in bearmarkten.
- De beheerder kan het TAA-risico alleen vermijden door hetzelfde systematische risico - bèta (β) - te kiezen als de referentie-index. Door dat pad niet te kiezen en in plaats daarvan op TAA te wedden, stelt de beheerder de portefeuille bloot aan hogere volatiliteitsniveaus.
# 6 Meet prestaties
De prestaties van portefeuilles kunnen worden gemeten met behulp van het CAPM-model Capital Asset Pricing Model (CAPM) Het Capital Asset Pricing Model (CAPM) is een model dat de relatie beschrijft tussen het verwachte rendement en het risico van een effect. CAPM-formule laat zien dat het rendement van een effect gelijk is aan het risicovrije rendement plus een risicopremie, gebaseerd op de bèta van dat effect. De CAPM-prestatiemaatstaven kunnen worden afgeleid uit een regressie van overtollig portefeuillerendement op bovenmarktrendement. Dit levert het systematische risico (β), het verwachte rendement op de toegevoegde waarde (α) van de portefeuille en het restrisico op. Hieronder staan de berekeningen van de Treynor-ratio en Sharpe-ratioSharpe-ratio De Sharpe-ratio is een maatstaf voor het voor risico gecorrigeerde rendement, dat het extra rendement van een belegging vergelijkt met de standaarddeviatie van het rendement. De Sharpe-ratio wordt vaak gebruikt om de prestatie van een belegging te meten door het risico aan te passen. , evenals de informatieverhouding .
De Treynor-ratio , berekend als Tp = (Rp-Rf) / β, meet de hoeveelheid extra rendement die wordt behaald door een extra eenheid van systematisch risico aan te nemen.
De Sharpe-ratio , berekend als Sp = (Rp-Rf) / σ, waarbij σ = Stdev (Rp-Rf), meet het extra rendement per eenheid van totaal risico.
Zie onze Sharpe Ratio Calculator Sharpe Ratio Calculator Met de Sharpe Ratio Calculator kunt u het voor risico gecorrigeerde rendement van een investering meten. Download de Excel-sjabloon van Finance en de Sharpe Ratio-calculator. Sharpe-verhouding = (Rx - Rf) / StdDev Rx. Waarbij: Rx = verwacht portefeuillerendement, Rf = risicovrij rendement, StdDev Rx = standaarddeviatie van portefeuillerendement / volatiliteit !
Het vergelijken van de Treynor- en Sharpe-ratio's kan ons uitwijzen of een manager veel niet-systematische of eigenaardige risico's loopt. Idiosyncratische risico's kunnen worden beheerst door diversificatie van beleggingen binnen de portefeuille.
De informatieverhouding wordt berekend als Ip = [(Rp-Rf) - β (Rm-Rf)] / ω = α / ω , waarbij ω staat voor onsystematisch risico. Aangezien de teller de toegevoegde waarde is en de noemer het risico dat wordt genomen om de toegevoegde waarde te bereiken, is dit het meest bruikbare instrument om de beloning in verhouding tot het risico van de toegevoegde waarde van een manager te beoordelen.
Leer meer!
Bedankt voor het lezen van dit overzicht van "Wat doet een portfoliomanager?". Om een carrière in portefeuillebeheer te kunnen blijven plannen en voorbereiden. Portfoliomanagement Carrièreprofiel Portfoliomanagement is het beheren van beleggingen en activa voor klanten, waaronder pensioenfondsen, banken, hedgefondsen en family offices. De portefeuillebeheerder is verantwoordelijk voor het handhaven van de juiste vermogensmix en beleggingsstrategie die past bij de behoeften van de klant. Salaris, vaardigheden, zie deze aanvullende bronnen:
- Capital Asset Pricing Model CAPM Capital Asset Pricing Model (CAPM) Het Capital Asset Pricing Model (CAPM) is een model dat de relatie beschrijft tussen verwacht rendement en risico van een effect. CAPM-formule laat zien dat het rendement van een effect gelijk is aan het risicovrije rendement plus een risicopremie, gebaseerd op de bèta van dat effect
- Marktrisicopremie Marktrisicopremie De marktrisicopremie is het extra rendement dat een belegger verwacht van het aanhouden van een risicovolle marktportefeuille in plaats van risicovrije activa.
- Unlevered Beta Unlevered Beta / Asset Beta Unlevered Beta (Asset Beta) is de volatiliteit van rendementen voor een bedrijf, zonder rekening te houden met de financiële hefboomwerking ervan. Het houdt alleen rekening met zijn activa. Het vergelijkt het risico van een unlevered bedrijf met het risico van de markt. Het wordt berekend door de bèta van het eigen vermogen te nemen en deze te delen door 1 plus voor belasting gecorrigeerde schuld naar eigen vermogen
- Risico-avers Risico-averse Definitie Iemand die risico-avers is, heeft het kenmerk of de eigenschap dat hij liever verlies wil vermijden dan winst te maken. Dit kenmerk wordt meestal gehecht aan beleggers of marktpartijen die de voorkeur geven aan beleggingen met een lager rendement en relatief bekende risico's boven beleggingen met een potentieel hoger rendement, maar ook met een hogere onzekerheid en meer risico.
