De wet van de vraag stelt dat de gevraagde hoeveelheid van een goed een omgekeerde relatie vertoont met de prijs. Cost of Goods Sold (COGS) Cost of Goods Sold (COGS) meet de "directe kosten" die worden gemaakt bij de productie van goederen of diensten. Het omvat materiaalkosten, directe arbeidskosten en directe fabriekskosten en is recht evenredig met de omzet. Naarmate de inkomsten stijgen, zijn er meer middelen nodig om de goederen of dienst te produceren. COGS is vaak goed als andere factoren constant worden gehouden ( cetris peribus ). Het betekent dat naarmate de prijs stijgt, de vraag afneemt.
De wet van de vraag is een fundamenteel principe in de macro-economie. Het wordt samen met de leveringswet gebruikt. Wet van levering De wet van levering is een basisprincipe in de economie dat beweert dat, aangenomen dat al het andere constant is, een stijging van de prijs van goederen een overeenkomstige directe stijging van de levering ervan zal hebben. De leveringswet geeft het gedrag van de producent weer wanneer de prijs van een goed stijgt of daalt. om de efficiënte toewijzing van middelen in een economie te bepalen en de optimale prijs en hoeveelheid goederen te vinden.
Figuur 1. Benadering van de vraagcurve
Grafische weergave van de wet van de vraag
De wet van de vraag wordt meestal weergegeven als een grafiek. De grafische weergave van de wet van de vraag is een curve die de relatie bepaalt tussen de gevraagde hoeveelheid en de prijs van een goed.
De vorm van de vraagcurve kan variëren tussen verschillende soorten goederen. Meestal vertoont de vraagcurve een concave vorm. In veel economieboeken zien we de vraagcurve echter ook als een rechte lijn.
De vraagcurve wordt getekend tegen de gevraagde hoeveelheid op de x-as en de prijs op de y-as. De definitie van de wet van de vraag bepaalt dat de vraagcurve aflopend is.
Het is belangrijk om het verschil tussen de vraag en de gevraagde hoeveelheid te onderscheiden. De gevraagde hoeveelheid is het aantal goederen dat de consument Typen Koper Koper typt is een reeks categorieën die het bestedingspatroon van consumenten beschrijven. Consumentengedrag laat zien hoe mensen met andere gewoontes kunnen aanspreken die tegen een bepaalde prijs willen kopen. Aan de andere kant vertegenwoordigt de vraag alle beschikbare relaties tussen de prijzen van het goed en de gevraagde hoeveelheid.
Uitzonderingen op de wet van de vraag
In tegenstelling tot de wetten van de wiskunde of natuurkunde, zijn de wetten van de economie niet universeel. De wet van de vraag kent bijvoorbeeld een paar uitzonderingen. Sommige goederen vertonen geen omgekeerde relatie tussen de prijs en de hoeveelheid. Daarom is de vraagcurve voor deze goederen opwaarts gericht.
1. Giffen-goederen
Dit zijn inferieure goederen die geen nauwe substituten hebben die het grote deel van het inkomen van de consument vertegenwoordigen. Het bestaan van dergelijke goederen werd in de 19e eeuw voorgesteld door de Schotse econoom Sir Robert Giffen. Giffen-goederen schenden de wet van de vraag omdat de prijzen van deze goederen stijgen met de toename van de gevraagde hoeveelheid. Giffen-goederen blijven echter meestal een theoretisch concept, omdat er beperkt empirisch bewijs is van hun bestaan in de echte wereld.
2. Veblen goederen
Er zijn bepaalde soorten luxegoederen die in strijd zijn met de wet van de vraag. Veblen-goederen zijn vernoemd naar de Amerikaanse econoom Thorstein Veblen. Over het algemeen zijn het luxegoederen die de economische en sociale status van de eigenaar aangeven. Daarom zijn consumenten bereid om nog meer Veblen-goederen te consumeren als de prijs stijgt. Enkele voorbeelden van Veblen-goederen zijn luxe auto's, dure wijnen en merkkleding.
De wet van vraag in de echte wereld
De wet van de vraag komt met belangrijke toepassingen in de echte wereld. Het is een economisch principe dat het handelen van politici en beleidsmakers stuurt. De wet van de vraag is essentieel voor het fiscale en monetaire beleid. Monetair beleid Monetair beleid is een economisch beleid dat de omvang en het groeitempo van de geldhoeveelheid in een economie beheert. Het is een krachtig instrument om macro-economische variabelen zoals inflatie en werkloosheid te reguleren. die worden uitgevoerd door regeringen over de hele wereld. Het beleid is over het algemeen bedoeld om de vraag te vergroten of te verkleinen om de economie van het land te beïnvloeden.
Aanvullende bronnen
Finance biedt de Financial Modelling & Valuation Analyst (FMVA) ™ FMVA®-certificering Sluit je aan bij 350.600+ studenten die werken voor bedrijven als Amazon, JP Morgan en Ferrari-certificeringsprogramma voor diegenen die hun carrière naar een hoger niveau willen tillen. Om te blijven leren en uw carrière vooruit te helpen, zijn de volgende financiële bronnen nuttig:
- Wet op levering Verrekenprijzen Verrekenprijzen verwijzen naar de prijzen van goederen en diensten die worden uitgewisseld tussen algemeen gecontroleerde juridische entiteiten binnen een onderneming. Als een dochteronderneming bijvoorbeeld goederen verkoopt of diensten verleent aan de holding, wordt de aangerekende prijs verrekenprijs genoemd.
- Markteconomie Markteconomie Markteconomie wordt gedefinieerd als een systeem waarbij de productie van goederen en diensten wordt afgestemd op de veranderende wensen en mogelijkheden van de markt
- Opportunitykosten Opportunitykosten Opportunitykosten zijn een van de sleutelbegrippen in de studie van economie en komen veel voor in verschillende besluitvormingsprocessen. De alternatieve kosten zijn de waarde van het op een na beste alternatief dat is gederfd.
- Prijselasticiteit Prijselasticiteit Prijselasticiteit verwijst naar hoe de gevraagde of geleverde hoeveelheid van een goed verandert wanneer de prijs verandert. Met andere woorden, het meet hoeveel mensen reageren op een verandering in de prijs van een artikel.
