Normatieve economie is een denkrichting die gelooft dat economie als onderwerp waardeverklaringen, oordelen en meningen over economisch beleid, uitspraken en projecten moet doorgeven. Het beoordeelt situaties en resultaten van economisch gedrag als moreel goed of slecht.
Normatieve economie, in tegenstelling tot positieve economie, vertelt ons of bepaalde aspecten van de economie Markteconomie Markteconomie wordt gedefinieerd als een systeem waarbij de productie van goederen en diensten wordt bepaald volgens de veranderende wensen en mogelijkheden van de markt, nuttig of schadelijk zijn. Deze evaluaties zijn onderhevig aan de mening van de mensen die de verklaringen afleggen en zijn vaak zonder enige basis of feiten.
Voorbeelden van normatieve economie
- De regulering van de olieprijzen door de overheid helpt de inflatie onder controle te houden.
- De onafhankelijkheid van de centrale bank Federal Reserve (The Fed) De Federal Reserve is de centrale bank van de Verenigde Staten en is de financiële autoriteit achter 's werelds grootste vrijemarkteconomie. van de overheid moet worden beknot.
- De ontwikkeling van speciale economische zones verloopt niet.
- Progressieve belastingheffing is beter dan regressieve belastingheffing.
- Bedrijven moeten betalen voor de vervuiling die ze veroorzaken.
Alle bovenstaande uitspraken zijn subjectief. Ze vertegenwoordigen niets meer dan de mening van een individu over hoe de economie zou moeten zijn. Economen laten zich bij het maken van deze uitspraken vaak leiden door hun persoonlijke waardensystemen. Amartya Sen, welzijnseconoom en Nobelprijswinnaar, onderscheidt normatieve uitspraken in twee delen. Volgens hem zijn basisuitspraken niet afhankelijk van enige kennis van feiten of theorieën, terwijl niet-basisuitspraken afhankelijk zijn van de feiten of kennis van feiten.
Oorsprong van normatieve economie
Normatieve economie is oorspronkelijk ontstaan uit 'ouderwetse welzijnseconomie', een vereenvoudigde versie van Pigou's Welzijnseconomie. 'Nieuwe welvaartseconomie' kwam in de jaren dertig als de tweede vorm van normatieve economie. Het gebruikte het Pareto-principe en het compensatieprincipe om normatieve uitspraken te doen over beleid en om aan te geven of deze de welvaart verbeterden of niet. De nieuwste vormen van normatieve economie zijn sociale keuzetheorie en publieke economie. Publieke economie bestudeert de effecten van de publieke sector op de samenleving en de economie als geheel. De sociale-keuzetheorie gebruikt de stemmethode om individuele keuzes samen te voegen om sociale voorkeuren aan te geven.
Prominente normatieve economen
- Adam Smith - Hij was een Schotse econoom, filosoof en auteur in de 18e eeuw. Hij staat bekend om twee van zijn publicaties - "The Theory of Moral Sentiments" en "An Inquiry into the Nature and Oorzaken van de rijkdom van naties". In "The Theory of Moral Sentiments" noemt Smith sympathie als het begin van actie in de samenleving. Zijn argumenten over morele gevoelens en sympathie als basis voor regels en rechtvaardigheid maakten de weg vrij voor de moderne normatieve economie.
2. Amartya Sen - Amartya Sen is een 20e-eeuwse Indiase econoom en een Nobelprijswinnaar. Hij probeert het onderscheid tussen positieve en normatieve economie te bespreken in zijn boek "Economic Behavior and Moral Sentiments". Hij benadrukt dat, aangezien de welvaartseconomie een grote invloed heeft op feitelijk gedrag, ethische overwegingen een grotere rol zouden moeten spelen in de welvaartseconomie, die volgens hem grotendeels is genegeerd.
Normatieve economie versus positieve economie
Positieve economie houdt zich daarentegen alleen bezig met het vermelden van feiten en cijfers. Het geeft geen oordeel over enig economisch beleid of economisch gedrag. Het grote verschil tussen positieve economie en normatieve economie is dat de uitspraken van positieve economie op hun validiteit kunnen worden getest. Ze kunnen waar of onwaar zijn, maar kunnen altijd worden getest. Omgekeerd kunnen oordelen van normatieve uitspraken niet op hun geldigheid worden getoetst vanwege hun subjectiviteit.
Laten we bijvoorbeeld eens kijken naar een positieve uitspraak: "Het werkloosheidspercentage in de economie is momenteel 8%." We weten dat er maatregelen zijn om te testen of deze bewering waar is of niet. Samen met positieve uitspraken helpen normatieve uitspraken beleidsmakers en leiders om op meningen gebaseerde oplossingen te vinden voor heersende economische problemen. Daarom spelen zowel positieve als normatieve economie een cruciale rol in het functioneren van een economie.
Gerelateerde metingen
Finance is de officiële aanbieder van de wereldwijde Financial Modelling & Valuation Analyst (FMVA) ™ FMVA®-certificering Sluit je aan bij 350.600+ studenten die werken voor bedrijven als Amazon, JP Morgan en Ferrari-certificeringsprogramma, ontworpen om iedereen te helpen een financiële analist van wereldklasse te worden .
Raadpleeg de volgende gratis financiële bronnen om verder te leren en uw carrière vooruit te helpen:
- Fiscaal beleid Fiscaal beleid Fiscaal beleid verwijst naar het begrotingsbeleid van de overheid, waarbij de overheid haar uitgaven- en belastingtarieven binnen de economie manipuleert. De overheid gebruikt deze twee instrumenten om de economie te monitoren en te beïnvloeden. Het is de zusterstrategie van het monetair beleid.
- Command Economy Command Economy De meeste economische activiteit in landen over de hele wereld bestaat uit een spectrum dat varieert van een zuivere vrije markteconomie tot een extreme commando-economie. De commando-economie is een type systeem waarbij de overheid de belangrijkste rol speelt bij het plannen en reguleren van goederen en diensten die in het land worden geproduceerd.
- Wet van levering Wet van levering De wet van levering is een basisprincipe in de economie dat beweert dat, aangenomen dat al het andere constant is, een stijging van de prijs van goederen een overeenkomstige directe stijging van de levering ervan zal hebben. De leveringswet geeft het gedrag van de producent weer wanneer de prijs van een goed stijgt of daalt.
- Monopolie Monopolie Een monopolie is een markt met één enkele verkoper (de monopolist genoemd) maar veel kopers. In tegenstelling tot verkopers in een perfect concurrerende markt, oefent een monopolist substantiële controle uit over de marktprijs van een grondstof / product.
