Risicogewogen activa is een bankterm die verwijst naar een classificatiesysteem voor activa dat wordt gebruikt om het minimumkapitaal te bepalen dat banken als reserve moeten aanhouden om het risico op insolventie te verminderen. Banken lopen het risico dat kredietnemers in gebreke blijven of investeringen platlopen, en het aanhouden van een minimum aan kapitaal helpt om de risico's te beperken.
De verschillende activaklassen die door banken worden aangehouden, hebben verschillende risicogewichten, en door de activa aan te passen aan hun risiconiveau, kunnen banken activa met een lager risico verdisconteren. Activa zoals obligaties Debenture Een obligatie is bijvoorbeeld een ongedekte schuld of obligaties die op de eindvervaldag een bepaald bedrag plus rente aan de obligatiehouders terugbetalen. Een obligatielening is een langlopend schuldinstrument dat wordt uitgegeven door bedrijven en overheden om nieuw geld of kapitaal veilig te stellen. Coupons of rentetarieven worden aangeboden als compensatie aan de kredietgever. hebben een hoger risicogewicht dan staatsobligaties, die als laag risico worden beschouwd en waaraan een risicoweging van 0% wordt toegekend.
Inzicht in risicogewogen activa
Bij het berekenen van de risicogewogen activa van een bank, worden de activa eerst onderverdeeld in verschillende klassen op basis van het risiconiveau en de kans op verlies. De kredietportefeuille van de banken wordt, samen met andere activa, zoals contanten en beleggingen, gemeten om het algemene risiconiveau van de bank te bepalen. Deze methode heeft de voorkeur van het Bazelse Comité omdat er ook buitenbalansrisico's in zijn opgenomen. Het maakt het ook gemakkelijk om banken uit verschillende landen over de hele wereld te vergelijken.
Risicovollere activa, zoals ongedekte leningen, brengen een hoger risico op wanbetaling met zich mee en krijgen daarom een hoger risicogewicht toegewezen dan activa zoals contanten en schatkistpapier Schatkistpapier (of kortweg een kortlopend financieel instrument dat wordt uitgegeven door de Amerikaanse schatkist met een looptijd variërend van enkele dagen tot 52 weken (één jaar). Ze worden beschouwd als een van de veiligste investeringen omdat ze worden gesteund door het volledige vertrouwen en krediet van de Amerikaanse regering. . Hoe hoger het risico dat een actief bezit, hoe hoger de solvabiliteitsratio en de kapitaalvereisten. Aan de andere kant zijn schatkistpapier gedekt door het vermogen van de nationale overheid om inkomsten te genereren en zijn ze onderworpen aan veel lagere kapitaalvereisten dan ongedekte leningen.
Regels stellen voor risicoweging
Het Bazels Comité voor bankentoezicht (BCBS) is de mondiale bankregelgever die de regels voor risicoweging vaststelt. De eerste stap in de internationale bankenregulering begon met de publicatie van het Basel I-raamwerk, dat de kapitaalvereisten voor banken vastlegt. Het werd gevolgd door het tweede Bazel-akkoord van 2004, dat de bankregelgeving wijzigde over het bedrag aan kapitaal dat banken moeten aanhouden tegen hun risicoblootstelling. Basel II adviseerde banken voldoende kapitaal aan te houden dat ten minste 8% van de risicogewogen activa bedraagt.
De financiële crisis van 2007/2008 legde de inefficiënties bloot die bestonden in de banksector die leidden tot de ineenstorting van grote Amerikaanse banken. De belangrijkste oorzaak van de crisis waren investeringen in hypotheekleningen van het hoogste niveau die een hoger risico op wanbetaling met zich meebrachten dan bankmanagers hadden verwacht - of op zijn minst erkend.
Na de wereldwijde financiële crisis introduceerde het BCBS Bazel III Bazel III.Het Bazel III-akkoord is een reeks financiële hervormingen die werd ontwikkeld door het Bazels Comité voor bankentoezicht (BCBS), met als doel het kader te versterken, dat tot doel had de kapitaalvereisten van banken. Het stelde ook nieuwe vereisten vast voor de financiering van stabiliteit en liquide middelen. Bazel III vereist dat banken hun activa per risicocategorie groeperen, zodat de minimale kapitaalvereisten worden afgestemd op het risiconiveau van elk actief. Het raamwerk is gepland om volledig van kracht te worden op 1 januari 2022.
Hoe activarisico te beoordelen
Bij het bepalen van het risico dat verbonden is aan een specifiek actief dat door een bank wordt aangehouden, houden toezichthouders rekening met verschillende factoren. Als het te beoordelen activum bijvoorbeeld een commerciële lening is, zal de toezichthouder de consistentie van de terugbetaling van de lening van de lener bepalen en het onderpand dat als zekerheid voor de lening wordt gebruikt.
Aan de andere kant, bij het beoordelen van een lening die wordt gebruikt om de bouw van condominiums aan de kust te financieren, zal de taxateur rekening houden met de mogelijke inkomsten uit de verkoop (of verhuur) van de condos en of hun waarde voldoende is om de hoofdsom en rentebetalingen terug te betalen. Hierbij wordt ervan uitgegaan dat de condos dienen als onderpand voor de lening.
Als het beschouwde actief een schatkistpapier is, zal de beoordeling anders zijn dan een commerciële lening, aangezien een schatkistpapier wordt ondersteund door het vermogen van de overheid om voortdurend inkomsten te genereren. De federale overheid heeft een grotere financiële geloofwaardigheid, wat zich vertaalt in een lager risico voor de bank. Regelgevers eisen dat banken die commerciële leningen op hun balans houden, een hoger kapitaalbedrag aanhouden, terwijl banken met schatkistpapier en andere investeringen met een laag risico veel minder kapitaal moeten aanhouden.
Kapitaalvereisten voor risicogewogen activa
Kapitaalvereisten verwijzen naar het minimumkapitaal dat banken moeten aanhouden, afhankelijk van het risiconiveau van de activa die ze aanhouden. De minimale kapitaalvereisten van regelgevende instanties zoals de Federal Reserve Federal Reserve (The Fed) De Federal Reserve is de centrale bank van de Verenigde Staten en is de financiële autoriteit achter 's werelds grootste vrijemarkteconomie. en de Bank for International Settlements (BIS) Bank for International Settlements (BIS) De Bank for International Settlements (BIS) is opgericht in 1930 en is eigendom van de centrale banken van verschillende landen. Het fungeert als een bank voor de aangesloten centrale banken en heeft tot taak internationale monetaire, financiële stabiliteit en financiële ondernemingen te bevorderen. De Bank for International Settlements is gevestigd in zijn ontworpen om ervoor te zorgen dat banken voldoende kapitaal aanhouden,evenredig met het risiconiveau van de activa die ze aanhouden. Het kapitaal fungeert als een buffer van contanten als de bank tijdens de operaties operationele verliezen lijdt.
Meer middelen
Finance biedt de Financial Modelling & Valuation Analyst (FMVA) ™ FMVA®-certificering Sluit je aan bij 350.600+ studenten die werken voor bedrijven als Amazon, JP Morgan en Ferrari-certificeringsprogramma voor diegenen die hun carrière naar een hoger niveau willen tillen. Om te blijven leren en uw carrière vooruit te helpen, zijn de volgende financiële bronnen nuttig:
- Capital Allocation Line (CAL) en Optimale Portfolio Capital Allocation Line (CAL) en Optimale Portefeuille Stapsgewijze handleiding voor het construeren van de portefeuillegrens en kapitaalallocatie (CAL). De Capital Allocation Line (CAL) is een lijn die grafisch het risico- en opbrengstprofiel van risicovolle activa weergeeft, en kan worden gebruikt om de optimale portefeuille te vinden.
- Kapitaalstructuur Kapitaalstructuur Kapitaalstructuur verwijst naar het bedrag van de schulden en / of het eigen vermogen dat door een bedrijf wordt gebruikt om zijn activiteiten en activa te financieren. De kapitaalstructuur van een bedrijf
- Insolventie Insolventie Insolventie verwijst naar de situatie waarin een bedrijf of persoon niet in staat is om financiële verplichtingen jegens crediteuren na te komen wanneer schulden opeisbaar worden. Insolventie is een toestand van financiële nood, terwijl faillissement een gerechtelijke procedure is.
- Marktrisicopremie Marktrisicopremie De marktrisicopremie is het extra rendement dat een belegger verwacht van het aanhouden van een risicovolle marktportefeuille in plaats van risicovrije activa.
