Een samentrekkend monetair beleid is een soort monetair beleid dat bedoeld is om het tempo van de monetaire expansie te verminderen om inflatie te bestrijden. Inflatie Inflatie is een economisch concept dat verwijst naar verhogingen van het prijsniveau van goederen gedurende een bepaalde periode. De stijging van het prijsniveau betekent dat de valuta in een bepaalde economie koopkracht verliest (dat wil zeggen dat er minder kan worden gekocht met hetzelfde bedrag). . Een stijging van de inflatie wordt beschouwd als de belangrijkste indicator van een oververhitte economie, die het resultaat kan zijn van langdurige perioden van economische groei. Het beleid vermindert de geldhoeveelheid in de economie om buitensporige speculatie en niet-duurzame kapitaalinvesteringen te voorkomen.
Een samentrekkend monetair beleid wordt doorgaans gevoerd door een centrale bank. Federal Reserve (de Fed). De Federal Reserve is de centrale bank van de Verenigde Staten en is de financiële autoriteit achter 's werelds grootste vrijemarkteconomie. of een vergelijkbare regelgevende instantie. De centrale bank stelt meestal een doelstelling voor het inflatiecijfer vast en gebruikt het krimpende monetaire beleid om het doel te bereiken.
Hulpmiddelen voor een contractueel monetair beleid
Elk monetair beleid maakt gebruik van dezelfde set instrumenten. De belangrijkste instrumenten van het monetair beleid zijn de korte rentetarieven. Rentetarief Een rentetarief verwijst naar het bedrag dat door een kredietverstrekker aan een kredietnemer wordt aangerekend voor elke vorm van schuld, doorgaans uitgedrukt als een percentage van de hoofdsom. , reserveverplichtingen en open-markttransacties. Een samentrekkend monetair beleid maakt gebruik van de volgende varianten van deze instrumenten:
1. Verhoog de korte rente (disconteringsvoet)
Rentetarieven zijn het belangrijkste monetaire-beleidsinstrument van een centrale bank. Commerciële banken kunnen doorgaans kortlopende leningen van de centrale bank aangaan om op korte termijn liquiditeitstekorten op te vangen. In ruil voor de leningen berekent de centrale bank de korte rente.
Om de geldhoeveelheid te verkleinen kan de centrale bank ervoor kiezen om de kosten van kortlopende schulden te verhogen door de korte rente te verhogen. De stijging van de rentetarieven zal ook gevolgen hebben voor consumenten en bedrijven in de economie als topbanken van commerciële banken in de VS. Volgens de Amerikaanse Federal Deposit Insurance Corporation waren er vanaf februari 2014 6.799 FDIC-verzekerde commerciële banken in de VS. bank is de Federal Reserve Bank, die is ontstaan na de goedkeuring van de Federal Reserve Act in 1913 en de rentetarieven die zij hun klanten in rekening brengen, zal verhogen.
2. Verhoog de reserveverplichtingen
Commerciële banken zijn verplicht om het minimum aan reserves aan te houden bij de centrale bank en de kluis van een bank. Een verhoging van het vereiste reservebedrag zou de geldhoeveelheid in de economie verminderen.
3. Openmarkttransacties uitbreiden (effecten verkopen)
De centrale bank is betrokken bij openmarkttransacties door de verkoop en aankoop van door de overheid uitgegeven effecten. De centrale bank kan het geld dat in de economie circuleert verminderen door grote delen van de overheidseffecten te verkopen. Treasury Bills (T-Bills). met een looptijd variërend van enkele dagen tot 52 weken (één jaar). Ze worden beschouwd als een van de veiligste investeringen omdat ze worden gesteund door het volledige vertrouwen en krediet van de Amerikaanse regering. (bijv. staatsobligaties) aan investeerders.
Effecten van een contractueel monetair beleid
Een samentrekkend monetair beleid kan een aantal brede effecten op een economie hebben. De volgende effecten komen het meest voor:
1. Verminderde inflatie
Het inflatieniveau is het belangrijkste doelwit van een krimpend monetair beleid. Door de geldhoeveelheid in de economie te verminderen, proberen beleidsmakers de inflatie terug te dringen en de prijzen in de economie te stabiliseren.
2. Vertraag de economische groei
Het verminderen van de geldhoeveelheid vertraagt meestal de economische groei. Naarmate de geldhoeveelheid in de economie afneemt, leggen particulieren en bedrijven over het algemeen grote investeringen en kapitaaluitgaven stil, en vertragen bedrijven hun productie.
3. Verhoogde werkloosheid
Een ongewenst neveneffect van een krimpend monetair beleid is een stijging van de werkloosheid. Door de economische vertraging en de lagere productie nemen bedrijven minder werknemers in dienst. Daarom neemt de werkloosheid in de economie toe.
Gerelateerde metingen
Finance biedt de Financial Modelling & Valuation Analyst (FMVA) ™ FMVA®-certificering Sluit je aan bij 350.600+ studenten die werken voor bedrijven als Amazon, JP Morgan en Ferrari-certificeringsprogramma voor diegenen die hun carrière naar een hoger niveau willen tillen. Om te blijven leren en uw carrière vooruit te helpen, zijn de volgende financiële bronnen nuttig:
- Economische indicatoren Economische indicatoren Een economische indicator is een maatstaf die wordt gebruikt om de algehele gezondheidstoestand van de macro-economie te beoordelen, meten en evalueren. Economische indicatoren
- Bruto binnenlands product (bbp) Bruto binnenlands product (bbp) Het bruto binnenlands product (bbp) is een standaardmaatstaf voor de economische gezondheid van een land en een indicator van de levensstandaard. Ook kan het bbp worden gebruikt om de productiviteitsniveaus tussen verschillende landen te vergelijken.
- Stagflatie Stagflatie Stagflatie is een economische gebeurtenis waarin het inflatiecijfer hoog is, de economische groei vertraagt en de werkloosheid gestaag hoog blijft. Deze ongunstige combinatie wordt gevreesd en kan een dilemma zijn voor regeringen, aangezien de meeste maatregelen om de inflatie te verlagen de werkloosheid kunnen verhogen
- Vraag en aanbod Vraag en aanbod De wetten van vraag en aanbod zijn micro-economische concepten die stellen dat in efficiënte markten de geleverde hoeveelheid van een goed en de hoeveelheid die van dat goed wordt gevraagd, aan elkaar gelijk zijn. De prijs van dat goed wordt ook bepaald door het punt waarop vraag en aanbod aan elkaar gelijk zijn.
