De Fisher-vergelijking is een concept in de economie dat de relatie beschrijft tussen nominale en reële rentetarieven onder invloed van inflatie. Inflatie Inflatie is een economisch concept dat verwijst naar stijgingen van het prijsniveau van goederen gedurende een bepaalde periode. De stijging van het prijsniveau betekent dat de valuta in een bepaalde economie koopkracht verliest (dat wil zeggen dat er minder kan worden gekocht met hetzelfde bedrag). . De vergelijking stelt dat de nominale rente gelijk is aan de som van de reële rente plus inflatie.
De Fisher-vergelijking wordt vaak gebruikt in situaties waarin investeerders of geldschieters om een extra beloning vragen ter compensatie van koopkrachtverliezen als gevolg van hoge inflatie.
Het concept wordt veel gebruikt op het gebied van financiën en economie. Het wordt vaak gebruikt bij het berekenen van het rendement op investeringen Return on Investment (ROI) Return on Investment (ROI) is een prestatiemaatstaf die wordt gebruikt om het rendement van een investering te evalueren of de efficiëntie van verschillende investeringen te vergelijken. of bij het voorspellen van het gedrag van nominale en reële rentetarieven. Een voorbeeld is wanneer een belegger de werkelijke (reële) rente op een belegging wil bepalen na verrekening van het effect van inflatie.
Een bijzonder belang van de Fisher-vergelijking houdt verband met het monetaire beleid. Monetair beleid Monetair beleid is een economisch beleid dat de omvang en het groeitempo van de geldhoeveelheid in een economie beheert. Het is een krachtig instrument om macro-economische variabelen zoals inflatie en werkloosheid te reguleren. . De vergelijking laat zien dat het monetaire beleid de inflatie en de nominale rente samen in dezelfde richting beweegt. Aan de andere kant heeft monetair beleid doorgaans geen invloed op de reële rente.
De Amerikaanse econoom Irving Fisher stelde de vergelijking voor.
Vergelijkingsformule van Fisher
De Fisher-vergelijking wordt uitgedrukt door de volgende formule:
(1 + ik) = (1 + r) (1 + π)
Waar:
i - het nominale rentepercentage
r - de reële rente
π - het inflatiepercentage
Men kan echter ook de geschatte versie van de vorige formule gebruiken:
ik ≈ r + π
Fisher-vergelijkingsvoorbeeld
Stel dat Sam een investeringsportefeuille heeft. Vorig jaar behaalde de portefeuille een rendement van 3,25%. De inflatie van vorig jaar bedroeg echter ongeveer 2%. Sam wil het werkelijke rendement bepalen dat hij uit zijn portefeuille heeft verdiend. Om het werkelijke rendement te bepalen, gebruiken we de Fisher-vergelijking. De vergelijking stelt dat:
(1 + ik) = (1 + r) (1 + π)
We kunnen de vergelijking herschikken om de reële rentevoet te vinden:
Daarom is de reële rente, of het werkelijke investeringsrendement, van de portefeuille gelijk aan:
De reële rente die de beleggingsportefeuille van Sam vorig jaar verdiende, na aftrek van inflatie, is 1,26%.
Gerelateerde metingen
Bedankt voor het lezen van Finance's uitleg van de Fisher-vergelijking. Finance biedt de Financial Modelling & Valuation Analyst (FMVA) ™ FMVA®-certificering Sluit je aan bij 350.600+ studenten die werken voor bedrijven als Amazon, JP Morgan en Ferrari-certificeringsprogramma voor diegenen die hun carrière naar een hoger niveau willen tillen. Om te blijven leren en uw carrière vooruit te helpen, zijn de volgende financiële bronnen nuttig:
- Effectieve jaarlijkse rentevoet Effectieve jaarlijkse rentevoet De effectieve jaarlijkse rentevoet (EAR) is de rentevoet die wordt aangepast voor samengestelde rente over een bepaalde periode. Simpel gezegd, het effectieve
- Variabele rente Variabele rente Een variabele rente verwijst naar een variabele rente die verandert gedurende de looptijd van de schuldverplichting. Het is het tegenovergestelde van een vast tarief.
- Marktrisicopremie Marktrisicopremie De marktrisicopremie is het extra rendement dat een belegger verwacht van het aanhouden van een risicovolle marktportefeuille in plaats van risicovrije activa.
- Normatieve economie Normatieve economie Normatieve economie is een stroming die gelooft dat economie als onderwerp waardeverklaringen, oordelen en meningen over economisch beleid, uitspraken en projecten moet doorstaan. Het beoordeelt situaties en resultaten van economisch gedrag als moreel goed of slecht.
