De grondwet van actief beheer, ontwikkeld door Richard Grinold en Ronald Kahn, stelt dat de productiviteit van een actieve manager afhangt van de kwaliteit van zijn / haar vaardigheden en, bijgevolg, van de frequentie waarmee de vaardigheden op het werk worden toegepast. De wet kan ook in een vergelijking worden uitgedrukt. De actieve manager moet de informatieratio (IR) produceren, wat de toegevoegde waarde is in elke toegevoegde eenheid van risico.
Formule voor informatieverhouding
Om de informatieratio (IR) te produceren, wordt de vaardigheid van de manager uitgedrukt door de informatiecoëfficiënt (IC) 2. De mate van vaardigheidstoepassing wordt uitgedrukt als Breedte, de door de manager afgeleide onafhankelijke signalen. De formule wordt hieronder gegeven:
IR = IC * √Breedte
Waar:
- IC is de informatiecoëfficiënt
- Breedte is het aantal investeringsbeslissingen in een jaar
In de vergelijking is het risico de input, de productiviteit van de strategie is IR en de toegevoegde waarde de output. Bij een bepaald risiconiveau moet de toegevoegde waarde het gespecificeerde risico zijn, vermenigvuldigd met de IR. Daarom moet de actieve manager de frequentie van het gebruik van zijn / haar vaardigheden op het werk verhogen, wat positief is Breedte, of hij / zij kan de kwaliteit van zijn / haar vaardigheden verhogen, wat een positieve IC is.
Overzicht
- De fundamentele wet van actief beheer meet de effectiviteit en kwaliteit van de vaardigheden van een manager en zijn / haar vermogen om de kennis actief op het werk toe te passen.
- De wet maakt het mogelijk de productiviteit van een manager te beoordelen en de vergelijkbaarheid met andere factoren van het management van een entiteit.
- Informatieverhouding (IR), informatiecoëfficiënt (IC) en breedte helpen bij het bepalen van de factoren die essentieel zijn in de fundamentele wet van actief beheer.
Transactiekosten
Informatiecoëfficiënt (IC) kan worden gedefinieerd als het niveau van correlatie in een prognose met gerealiseerde opbrengsten. De correlatie laat zien hoe goed een manager is in het voorspellen. Hoe hoger de correlatie, hoe beter een manager wordt beoordeeld op zijn prognosevermogen. Voorspellen is echter slechts het topje van de ijsberg bij het beoordelen van het vermogen van een manager. Transactiekosten bepalen de succesbeoordeling van een manager in een portefeuille.
Transactiekosten compenseren de winsten die zijn behaald met een succesvolle voorspellingscampagne. Ze verminderen echter de weddenschappen die de manager kan aangaan. Dergelijke omstandigheden van vermindering hebben de neiging om nogal bekwame managers te laten mislukken in hun prognosecampagnes, vooral bij vermogensbeheer. Vermogensbeheer Vermogensbeheer is het proces van het ontwikkelen, exploiteren, onderhouden en verkopen van activa op een kosteneffectieve manier. De term wordt het meest gebruikt in de financiële wereld en verwijst naar personen of bedrijven die activa beheren namens personen of andere entiteiten. .
Transactiekosten zijn een essentiële zorg voor een actieve manager. Hij / zij is geïnteresseerd in het netto in transactiekosten die in dat geval zijn gerealiseerd. Managers die rekening houden met transactiekosten terwijl ze IC maximaliseren, zijn succesvol in het maximaliseren van IR. De alfa die wordt verkregen in een geschoolde prognose, kan veel lager zijn dan die gemeten in IC vanwege de aanwezigheid van transactiekosten.
Een aanpassing van de IC is verstandig voor de juiste presentatie van de fundamentele wetvergelijking om de geprioriteerde weddenschappen weer te geven waarnaar de manager moet handelen. De geprioriteerde weddenschappen moeten degene zijn die meer voorspelde opbrengsten hebben dan de verwachte transactiekosten.
Zwakke punten in de fundamentele wet van actief beheer
De eenvoud van de wet stelt het aan veel zwakheden bloot. De meeste aannames in de wet blijken bijvoorbeeld een omissie te zijn. De vergelijking lijkt te zijn ontwikkeld zonder transactiekosten. Transactiekosten Transactiekosten zijn gemaakte kosten die niet ten laste komen van een deelnemer aan de transactie. Het zijn verzonken kosten die het gevolg zijn van economische handel op een markt. In de economie is de theorie van transactiekosten gebaseerd op de aanname dat mensen worden beïnvloed door competitief eigenbelang. . Wanneer de transactiekosten in perspectief worden geplaatst, ontstaat de dringende noodzaak om Breadth en IC opnieuw te definiëren. De breedte moet in aanmerking worden genomen voor een volledige vergelijking en mag niet worden beïnvloed door andere factoren. Onafhankelijkheid kan echter niet nauwkeurig worden gemeten zonder een inschattingsfout.
De vergelijking verbergt dus technische activiteiten, zoals asset allocatie Asset Allocation Asset allocatie verwijst naar een strategie waarbij individuen hun beleggingsportefeuille verdelen over verschillende verschillende categorieën om investeringen te minimaliseren, en het kan moeilijk zijn omdat de resultaten onnauwkeurig zullen zijn. De formule negeert ook belangrijke portefeuilleoverwegingen, aangezien deze de verwachte IR van elke manager afzonderlijk gebruikt.
Information Ratio hoeft geen verband te vertonen met de rest van de portefeuille. Wanneer IR niet gecorreleerd is met de rest van de portefeuille, kan zelfs een negatieve waarde een positieve bijdrage leveren aan de portefeuille.
Gevolgtrekking
De focus zou gericht moeten zijn op de effecten van transactiekosten en onafhankelijkheid op Breadth. Ook moeten de effecten van transactiekosten op de aangepaste maatstaf voor kostenvaardigheden en de aangepaste kosten-IC worden overwogen om de productiviteit correct te meten. Er is geen nauwkeurige metriek die een definitieve foutloze schatting biedt, en voorzichtigheid is geboden bij metrieken die beweren foutloos te zijn.
Daarom is het voorspellen van de vaardigheid en breedte van een manager bij benadering en kan het soms teleurstellend zijn. De beste strategie om de vergelijking te gebruiken, is door te streven naar de marginale impact van een extra manager op de prestaties van een fonds, in plaats van te focussen op de geïsoleerde maatstaf van IR van een manager of een strategie.
Gerelateerde metingen
Finance is de officiële aanbieder van de wereldwijde Certified Banking & Credit Analyst (CBCA) ™ CBCA ™ -certificering De Certified Banking & Credit Analyst (CBCA) ™ -accreditatie is een wereldwijde standaard voor kredietanalisten die betrekking heeft op financiën, boekhouding, kredietanalyse en cashflowanalyse , convenantmodellering, terugbetalingen van leningen en meer. certificeringsprogramma, ontworpen om iedereen te helpen een financiële analist van wereldklasse te worden. Om uw carrière verder te ontwikkelen, zijn de onderstaande aanvullende bronnen nuttig:
- Actief obligatieportefeuillebeheer Actief obligatieportefeuillebeheer Een obligatieportefeuille kan op verschillende manieren worden beheerd; de primaire methoden zijn echter actief, passief of een hybride van beide. Actief beheer van obligatieportefeuilles,
- Zes essentiële vaardigheden van meesterhandelaren Zes essentiële vaardigheden van meesterhandelaren Bijna iedereen kan handelaar worden, maar om een van de meesterhandelaren te zijn, is meer nodig dan investeringskapitaal en een driedelig pak. Houd in gedachten: er is een zee van individuen die zich willen aansluiten bij de gelederen van meesterhandelaren en het soort geld mee naar huis willen nemen dat bij die titel hoort.
- Strategische toewijzing van activa Strategische toewijzing van activa (SAA) Strategische toewijzing van activa verwijst naar een langetermijnportefeuillestrategie waarbij de toewijzingen van activaklassen worden gekozen en de toewijzingen opnieuw in evenwicht moeten worden gebracht
- Handelsmechanismen Handelsmechanismen Handelsmechanismen verwijzen naar de verschillende methoden waarmee activa worden verhandeld. De twee belangrijkste soorten handelsmechanismen zijn koersgestuurde en ordergestuurde handelsmechanismen
