Repo 105 is een boekhoudkundige gimmick Top Boekhoudschandalen De afgelopen twee decennia waren er enkele van de ergste boekhoudschandalen in de geschiedenis. Miljarden dollars gingen verloren als gevolg van deze financiële rampen. Hierin werd dat binnen Lehman Brothers gebruikt om kortlopende leningen aan te merken als verkoop. Het is een vorm van terugkoopovereenkomst die bedrijven in staat stelt om het overtollige geld van andere bedrijven voor een korte duur te lenen in ruil voor onderpand. Materiële activa Materiële activa zijn activa met een fysieke vorm en die waarde hebben. Voorbeelden zijn onder meer eigendommen, installaties en apparatuur. Materiële activa worden gezien en gevoeld en kunnen worden vernietigd door brand, natuurrampen of een ongeval. Immateriële activa hebben daarentegen geen fysieke vorm en bestaan uit zaken als intellectueel eigendom. De lener belooft de kortlopende lening plus rente terug te betalen,en het onderpand verandert niet van eigenaar. Het onderpand, meestal een openbare obligatie, openbare effecten of verhandelbare effecten, zijn beleggingen die openlijk of gemakkelijk op een markt kunnen worden verhandeld. De effecten zijn gebaseerd op eigen vermogen of schuld. , wordt verondersteld te zijn verkocht en vervolgens weer teruggekocht. De verkoopopbrengst wordt gebruikt om schulden af te lossen, waardoor de onderneming tijdelijk verplichtingen kan afbouwen ten behoeve van financiële verslaggeving. Nadat de balans is gepubliceerd, leent het bedrijf contanten en koopt het de activa onmiddellijk terug.De verkoopopbrengst wordt gebruikt om schulden af te lossen, waardoor de onderneming tijdelijk verplichtingen kan afbouwen ten behoeve van financiële verslaggeving. Nadat de balans is gepubliceerd, leent het bedrijf contanten en koopt het de activa onmiddellijk terug.De verkoopopbrengst wordt gebruikt om schulden af te lossen, waardoor de onderneming tijdelijk verplichtingen kan afbouwen ten behoeve van financiële verslaggeving. Nadat de balans is gepubliceerd, leent het bedrijf contanten en koopt het de activa onmiddellijk terug.
De term Repo 105 werd populair na de ineenstorting van Lehman Brothers, een investeringsbank in de Verenigde Staten. Lehman-accountants gebruikten de boekhoudkundige gimmick om $ 50 miljard aan verplichtingen af te betalen, met als doel de verplichtingen op de balans te verminderen voordat de jaarrekening van het bedrijf werd gepubliceerd.Drie financiële overzichten De drie financiële overzichten zijn de resultatenrekening, de balans en het kasstroomoverzicht. Deze drie kernverklaringen zijn ingewikkeld. De manipulatie van de balans werd niet openbaar gemaakt aan de aandeelhouders van de vennootschap, noch opgenomen in de voetnoten van het financieel verslag. De bank gebruikte de techniek om het te laten lijken alsof ze minder afhankelijk was van leningen dan ze in werkelijkheid was.
Hoe Lehman Repo 105 gebruikte
Toen Lehman Brothers in 2001 Repo 105 ontwierp, kon het geen echte verkoopadvies krijgen van een Amerikaanse advocaat, aangezien een dergelijke praktijk niet is toegestaan in de Verenigde Staten. Als alternatief zocht de bank de mening van Linklaters, een Londens advocatenkantoor. Het bedrijf gaf zijn juridische opdracht op basis van Engels recht in tegenstelling tot Amerikaans recht. Linklaters verklaarde dat "als twee partijen activa ruilen voor contanten en de partij die activa ontvangt, besluit om gelijkwaardige activa terug te geven in plaats van de oorspronkelijk geleverde activa, de transactie neerkomt op een verkoop." Op basis van deze mening deed Lehman al zijn Repo 105- en Repo 108-transacties in het Verenigd Koninkrijk, via Lehman Brothers International (Europa).
Gerechtsrapport
Volgens een rapport van de door de rechtbank aangestelde examinator, Anton R. Valukas, heeft Lehman Repo 105 driemaal gebruikt in zijn jaarrekening. De onderzoeker maakte bekend dat Lehman Repo 105 en Repo 108 heeft gebruikt om de effectenvoorraad tijdelijk uit de financiële overzichten te verwijderen voor een periode van zeven tot tien dagen. De manipulatie gaf een misleidend beeld van de financiële positie van de bank aan haar investeerders, de raad van bestuur en de ratingbureaus. Repo 105-transacties die door Lehman werden gebruikt, leken bijna op gewone repotransacties die banken gebruiken om kortlopende leningen te lenen, behalve dat Lehman de transactie rapporteerde als een verkoop in plaats van als een financieringstransactie. Door Repo 105 op te nemen als een verkoop in plaats van als een financieringstransactie, kon de bank de transactie van de balans verwijderen.
Lehman verhoogde het gebruik van Repo 105 met twee tot drie keer vóór het einde van een boekhoudperiode om financiële problemen te verbergen. Het zou de eigendom van hoogwaardige effecten overdragen tegen 105% of 108% van het ontvangen bedrag (vandaar de namen Repo 105 en Repo 108). Lehman zou dan de opbrengst van de verkoop van effecten gebruiken om zijn verplichtingen te verminderen en zijn hefboomratio's te verbeteren. Net na het begin van een nieuw kwartaal leende de bank geld om de eerder geleende contanten plus rente terug te betalen, de effecten terug te kopen en deze activa op haar balans terug te brengen. In het laatste kwartaal van 2007 gebruikte Lehman bijvoorbeeld $ 38 miljard en de gerapporteerde netto hefboomwerking was 16,1 terwijl de werkelijke hefboomwerking zonder repo 105 17,8 was. Evenzo gebruikte de bank in het eerste kwartaal van 2008 $ 49.1 miljard en rapporteerde de netto hefboomwerking van 15,4 terwijl de werkelijke hefboomratio van het bedrijf 17,3 was.
Lehman's verdediging van Repo 105
De voormalige directeuren van Lehman Brothers verdedigden hun gebruik van Repo 105 met het argument dat andere financiële instellingen een vorm van windowdressing toepasten om hun financiële rapporten aan te passen. Ze beweerden dat de $ 50 miljard die van hun balans was uitgesloten te onbeduidend was in vergelijking met de hoeveelheid geld die verloren ging tijdens de wereldwijde financiële crisis. De bank gebruikte Repo om de netto hefboomratio te verlagen en ratingbureaus te misleiden, zodat de bureaus het bedrijf geen slechte rating zouden geven die een negatief imago bij de belanghebbenden zou uitbeelden. Tussen maart en september 2008 verlaagden de drie grote ratingbureaus om beurten de kredietvooruitzichten en de rating van Lehman.
De bevindingen van het rapport van de examinator
Antony Valukas, voorzitter van het advocatenkantoor Jenner en Block, werd door een faillissementsrechtbank in New York aangesteld om de oorzaken van het faillissement van Lehman te onderzoeken. De onderzoeker vond dat er voldoende bewijs was om Lehman's leidinggevenden verwijtbaar te maken voor grove wangedrag. De functionarissen stelden Lehman bloot aan mogelijke aansprakelijkheid door opzettelijk specifieke transacties uit te sluiten die belangrijk waren voor de activiteiten van de bank. De examinator stelde dat de directie de hypotheekcrisis niet had voorzien. In plaats daarvan negeerde de bank de financiële nood en verwachtte ze hoge inkomsten te genereren wanneer de markten zich herstelden.
Financiële problemen verhullen met Repo 105
De leidinggevenden van de bank waagden buitensporige risico's en een hoge schuldenlast. Op het moment van insolventie bezat Lehman $ 700 miljard aan activa en slechts $ 25 miljard aan eigen vermogen. De bank had activa met een looptijd van meer dan een jaar, terwijl de passiva meestal kortlopend waren en in minder dan een jaar vervielen. Die onbalans dwong Lehman om miljarden dollars te lenen via de Repo-markt om zijn kortlopende schuldverplichtingen te betalen. Door buitensporige kortetermijnleningen verloren geldschieters het vertrouwen in het vermogen van de bank om leningen terug te betalen. De bank wendde zich tot manipulatie van financiële overzichten om haar financiële nood te verbergen voor de ratingbureaus en investeerders. Naar het oordeel van de onderzoeker was er voldoende bewijs om juridische stappen en het verhalen van verliezen op de leidinggevenden van de bank te ondersteunen.
Nalatigheid van accountants
Het rapport van de onderzoeker stelde ook vast dat de accountants van de bank, Ernst & Young, beroepsmatig nalatig waren omdat ze de juistheid van de gepubliceerde financiële overzichten niet betwistten. Bovendien slaagde het bedrijf er niet in om de aantijgingen van de toenmalige Lehman Senior Vice President, Matthew Lee, over het oneigenlijke gebruik van Repo 105 te onderzoeken. The Wall Street Journal wees ook op een mogelijk belangenconflict toen Ernst & Young hogere vergoedingen ontving van Lehman van 2001 tot 2008.
Gerelateerde metingen
We hopen dat je de uitleg van Finance over Repo 105 met plezier hebt gelezen. Om je financiële opleiding voort te zetten, zijn de volgende financiële bronnen nuttig:
- Financiële boekhoudingstheorie Financiële boekhoudingstheorie De financiële boekhoudingstheorie verklaart het "waarom" achter de boekhouding - de redenen waarom transacties op bepaalde manieren worden gerapporteerd. Deze gids zal u helpen de belangrijkste principes achter Financial Accounting Theory te begrijpen
- Boekhoudkundige ethiek Boekhoudkundige ethiek Boekhoudkundige ethiek is een belangrijk onderwerp omdat wij, als accountants, het belangrijkste personeel zijn dat toegang heeft tot de financiële informatie van individuen en entiteiten. Dergelijke macht omvat ook het potentieel en de mogelijkheden voor misbruik van informatie, of manipulatie van cijfers om de perceptie van het bedrijf te verbeteren of om inkomstenbeheer af te dwingen.
- Opbrengstherkenningsprincipe Opbrengstherkenningsprincipe Het opbrengstverantwoordingsprincipe bepaalt het proces en de timing waarmee opbrengsten worden geregistreerd en erkend als een item in de jaarrekening van een bedrijf. Theoretisch zijn er meerdere momenten waarop inkomsten door bedrijven kunnen worden erkend.
- Kosten van schulden Kosten van schulden De kosten van schulden zijn het rendement dat een bedrijf biedt aan zijn debiteuren en crediteuren. Kosten van schulden worden gebruikt in WACC-berekeningen voor waarderingsanalyses.
