De Phillips-curve is de grafische weergave van de kortetermijnrelatie tussen werkloosheid en inflatie. Fiscaal beleid Fiscaal beleid verwijst naar het begrotingsbeleid van de overheid, waarbij de overheid haar uitgaven- en belastingtarieven binnen de economie manipuleert. De overheid gebruikt deze twee instrumenten om de economie te monitoren en te beïnvloeden. Het is de zusterstrategie van het monetair beleid. binnen een economie. Volgens de Phillips Curve bestaat er een negatieve of omgekeerde relatie tussen het werkloosheidspercentage. Economics Finance's Economics-artikelen zijn bedoeld als zelfstudiegidsen om economie in uw eigen tempo te leren. Blader door honderden artikelen over economie en de belangrijkste concepten zoals de conjunctuurcyclus, BBP-formule, consumentensurplus, schaalvoordelen, economische toegevoegde waarde, vraag en aanbod,evenwicht, en meer en het inflatiecijfer in een economie.
Geschiedenis van de Phillips Curve
In 1958 publiceerde Alban William Housego Phillips, een in Nieuw-Zeeland geboren Britse econoom, een artikel met de titel "The Relationship between Unemployment and the Rate of Change of Money Wages in the United Kingdom, 1861-1957" in het British Academic Journal, Economica. In het artikel liet AW Phillips een negatieve correlatie zien tussen het werkloosheidspercentage en het inflatiecijfer - de jaren met hoge werkloosheid lieten een lage inflatie zien en de jaren met lage werkloosheid kenden een hoge inflatie.
In 1960 publiceerden de Amerikaanse economen Paul Samuelson en Robert Solow een artikel met de titel "Analytics of Anti-Inflation Policy" in de American Economic Review (AER). Ook in dit artikel wordt melding gemaakt van een negatief verband tussen inflatie en werkloosheid in de Verenigde Staten. Vervolgens ontdekten onderzoekers uit andere landen ook dat de ontdekking van Phillips zich uitstrekte tot buiten de economie van het Verenigd Koninkrijk. Samuelson en Solow noemden de relatie naar AW Phillips. In 2001 zei George Akerlof in zijn Nobelprijs-acceptatietoespraak: "Waarschijnlijk is de belangrijkste macro-economische relatie de Phillips Curve."
Het belang van de Phillips-curve
Na de publicatie van "The General Theory" door John Maynard Keynes, waren de meeste economen en beleidsmakers van mening dat de totale vraag op de markt moet worden vergroot om de economie te laten groeien. Als beleidsmakers echter de totale vraag stimuleerden door middel van monetair en fiscaal beleid, ging de stijging van de werkgelegenheid en de productie gepaard met een snel stijgend prijsniveau. Als beleidsmakers vervolgens de inflatie wilden verminderen, zouden ze op korte termijn de productie en de werkgelegenheid moeten verminderen.
In "Analytics of Anti-Inflation Policy" wezen Samuelson en Solow erop dat Phillips Curve door beleidsmakers als instrument kan worden gebruikt. De Phillips-curve toont de verschillende combinaties van inflatiecijfers en werkloosheidspercentages waaruit de economie kan kiezen. Nadat beleidsmakers een specifiek punt op de Phillips Curve hebben gekozen, kunnen ze monetair en fiscaal beleid gebruiken om dat punt te bereiken.
Voorbeeld (grafiek)
Punt A vertegenwoordigt een situatie waarin de economie wordt geconfronteerd met hoge werkloosheid maar lage inflatie. Beleidsmakers nemen de beslissing dat de economie prioriteit moet geven aan output. Zo verhogen de beleidsmakers de overheidsuitgaven en verlagen ze de belastingen om de vraag op de markt te stimuleren. Als gevolg van dit beleid nemen de werkgelegenheid en de productie in de economie toe. Er is echter een limiet aan hoeveel de output kan worden verhoogd. Nadat deze limiet is bereikt, leidt elke toename van de vraag op de markt tot inflatie. Een dergelijke situatie wordt weergegeven door punt B. In punt B wordt de economie geconfronteerd met lage werkloosheid maar hoge inflatie.
In een ideale wereld willen beleidsmakers een situatie waarin zowel de werkloosheid als de inflatie laag zijn. Volgens historische gegevens die zijn bestudeerd door Phillips, Samuelson en Solow, is dit echter onmogelijk.
De Phillips Curve op lange termijn
In 1968 publiceerde de Nobelprijswinnende econoom en de belangrijkste voorstander van monetarisme, Milton Freidman, een artikel met de titel 'De rol van monetair beleid'. In dit artikel beweerde Freidman dat monetair beleid op de lange termijn de werkloosheid niet kan verlagen door de inflatie te verhogen. Freidmans bewering werd sterk beïnvloed door de klassieke macro-economische theorie die geloofde dat de hoeveelheid geld in een economie (de geldhoeveelheid) een nominale variabele was en geen echte variabele zoals werkgelegenheid of output kon beïnvloeden. In 1970 publiceerde een andere Nobelprijswinnende econoom, Edmund Phelps, een artikel met de titel "Microeconomic Foundations of Employment and Inflation Theory", waarin het bestaan van een langdurige afweging tussen inflatie en werkloosheid werd ontkend.
De Friedman-Phelps Phillips Curve zou de langetermijnrelatie vertegenwoordigen tussen het inflatiecijfer en het werkloosheidspercentage in een economie. De Freidman-Phelps Phillips Curve is verticaal en vestigt zich op wat bekend staat als de natuurlijke werkloosheid.
Het natuurlijke werkloosheidspercentage verwijst naar het werkloosheidspercentage waarnaar de economie op de lange termijn beweegt. Het natuurlijke werkloosheidspercentage is een dynamisch en positief concept. Het verandert dus met de tijd. Bovendien is het natuurlijke werkloosheidspercentage mogelijk niet het sociaal optimale werkloosheidsniveau.
Gerelateerd lezen
Finance is de officiële aanbieder van de wereldwijde Financial Modelling & Valuation Analyst (FMVA) ™ FMVA®-certificering Sluit je aan bij 350.600+ studenten die werken voor bedrijven als Amazon, JP Morgan en Ferrari-certificeringsprogramma, ontworpen om iedereen te helpen een financiële analist van wereldklasse te worden . Raadpleeg de volgende gratis financiële bronnen om verder te leren en uw carrière vooruit te helpen:
- Formule consumentensurplus Formule consumentensurplus Consumentensurplus is een economische meting om het voordeel (dwz het overschot) te berekenen van wat consumenten bereid zijn te betalen voor een goed of dienst ten opzichte van de marktprijs. De formule van het consumentensurplus is gebaseerd op een economische theorie van marginaal nut.
- BBP-formule BBP-formule De BBP-formule bestaat uit consumptie, overheidsuitgaven, investeringen en netto-export. In deze gids splitsen we de BBP-formule op in stappen. Het bruto binnenlands product (bbp) is de geldwaarde, in lokale valuta, van alle economische eindgoederen en diensten die in een land gedurende een bepaalde periode worden geproduceerd.
- Markteconomie Markteconomie Markteconomie wordt gedefinieerd als een systeem waarbij de productie van goederen en diensten wordt afgestemd op de veranderende wensen en mogelijkheden van de markt
- Wet van levering Wet van levering De wet van levering is een basisprincipe in de economie dat beweert dat, aangenomen dat al het andere constant is, een stijging van de prijs van goederen een overeenkomstige directe stijging van de levering ervan zal hebben. De leveringswet geeft het gedrag van de producent weer wanneer de prijs van een goed stijgt of daalt.
