Schatkistpapier (of afgekort T-Bills) zijn een kortlopend financieel instrument. Verhandelbare effecten Verhandelbare effecten zijn onbeperkte financiële instrumenten op korte termijn die worden uitgegeven voor aandelen of voor schuldpapier van een beursgenoteerde onderneming. De uitgevende vennootschap creëert deze instrumenten met het uitdrukkelijke doel om fondsen te werven om de bedrijfsactiviteiten en expansie verder te financieren. dat wordt uitgegeven door de Amerikaanse schatkist met looptijden variërend van enkele dagen tot 52 weken (één jaar). Ze worden beschouwd als een van de veiligste investeringen omdat ze worden gesteund door het volledige vertrouwen en krediet van de Amerikaanse regering.
Wanneer een investeerder een schatkistbiljet koopt, leent hij geld uit aan de overheid. De Amerikaanse overheid gebruikt het geld om haar schulden te financieren en de lopende kosten te betalen. Vaste en variabele kosten Kosten kunnen op verschillende manieren worden geclassificeerd, afhankelijk van de aard ervan. Een van de meest populaire methoden is classificatie op basis van vaste kosten en variabele kosten. Vaste kosten veranderen niet met stijgingen / dalingen van het productievolume, terwijl variabele kosten alleen afhankelijk zijn, zoals salarissen en militair materieel. T-Bills worden verkocht in coupures van $ 1.000 (standaard) tot een maximum van $ 5 miljoen.
Voorbeeld van schatkistpapier
Schatkistpapier wordt verkocht met een korting ten opzichte van de nominale waarde. Nominale waarde De nominale waarde is de nominale of nominale waarde van een obligatie, of aandeel, of coupon zoals aangegeven op een obligatie of aandelencertificaat. Het is een statische waarde die wordt bepaald op het moment van uitgifte en, in tegenstelling tot de marktwaarde, niet regelmatig fluctueert. , wat de werkelijke waarde is. Een schatkistpapier met een nominale waarde van $ 10.000 kan bijvoorbeeld worden verkocht voor $ 9.500. De Amerikaanse regering belooft via het ministerie van Financiën de belegger de volledige nominale waarde van de T-bill te betalen op de gespecificeerde vervaldatum. Op de vervaldag betaalt de overheid de investeerder $ 10.000, wat resulteert in een winst van $ 500. Het bedrag van de winst dat met de betaling wordt verdiend, wordt beschouwd als de rente die op de T-factuur is verdiend.
Het verschil tussen de nominale waarde van de T-factuur en het bedrag dat een investeerder betaalt, wordt de discontovoet genoemd, die wordt berekend als een percentage. In dit geval is de disconteringsvoet 5% van de nominale waarde.
Ontvang de T-Bill-tarieven rechtstreeks van de website van de Amerikaanse schatkist: //www.treasury.gov
Hoe u schatkistpapier koopt
Schatkistpapier kan op de volgende drie manieren worden gekocht:
1. Niet-competitief bod
Bij een niet-competitief bod stemt de investeerder ermee in om de discontovoet te aanvaarden die op de veiling is bepaald. Het rendement dat een investeerder ontvangt, is gelijk aan de gemiddelde veilingprijs voor T-bills die op een veiling worden verkocht. Individuele beleggers geven de voorkeur aan deze methode, omdat ze gegarandeerd het volledige bedrag van de factuur ontvangen op het einde van de looptijd. De betaling wordt gedaan via TreasuryDirect of de bank of makelaar van de investeerder.
2. Veilingen met concurrerende biedingen
In een concurrerende biedveiling kopen investeerders T-bills tegen een specifieke discontovoet die ze bereid zijn te accepteren. Elk uitgebracht bod vermeldt het laagste tarief of kortingsmarge die de bieder / investeerder bereid is te accepteren. Biedingen die de laagste discontovoet accepteren, worden als eerste geaccepteerd. Als er op dat niveau niet genoeg biedingen zijn om de emissie volledig te onderschrijven, worden biedingen tegen het eerstvolgende laagste tarief geaccepteerd. Het proces gaat door totdat het hele nummer is verkocht. Aankoopbetalingen moeten worden gedaan via een bank of een makelaar.
3. Secundaire markt
Beleggers kunnen schatkistpapier kopen of verkopen op de secundaire markt Secundaire markt De secundaire markt is waar beleggers effecten van andere beleggers kopen en verkopen. Voorbeelden: New York Stock Exchange (NYSE), London Stock Exchange (LSE). . Er zijn ook onderlinge fondsen Beleggingsfondsen Een beleggingsfonds is een pool van geld dat van veel beleggers wordt verzameld om te beleggen in aandelen, obligaties of andere effecten. Beleggingsfondsen zijn eigendom van een groep investeerders en worden beheerd door professionals. Lees meer over de verschillende soorten fondsen, hoe ze werken en de voordelen en afwegingen van beleggen in deze fondsen en Exchange Traded Funds (ETF's) Exchange Traded Fund (ETF) Een Exchange Traded Fund (ETF) is een populair beleggingsinstrument waar portefeuilles kunnen worden flexibeler en gediversifieerder over een breed scala van alle beschikbare activaklassen.Lees deze gids om meer te weten te komen over verschillende soorten ETF's. die eerder uitgegeven T-bills bevatten.
Factoren die van invloed zijn op de prijzen van schatkistpapier
Net als andere soorten schuldbewijzen kunnen de prijs van T-bills en het rendement voor beleggers worden beïnvloed door verschillende factoren, zoals macro-economische omstandigheden, risicotolerantie voor beleggers, inflatie, monetair beleid en specifieke vraag- en aanbodvoorwaarden voor T-bills.
Monetair beleid
Het monetaire beleid van de Federal Reserve heeft waarschijnlijk invloed op de prijs van de T-bill. De rentetarieven van de T-bill hebben de neiging om dichter bij het rentetarief van de Fed te komen, ook wel bekend als het Fed (eral) Funds-tarief. Een stijging van de Federal Funds-rente trekt echter vaak investeringen in andere schuldbewijzen aan, wat resulteert in een daling van de T-bill-rente (als gevolg van een lagere vraag). De daling gaat door totdat het rentetarief van de T-bill stijgt tot boven het tarief van de Federal Funds.
Looptijd
De looptijd van een T-bill heeft invloed op de prijs ervan. Een T-factuur van één jaar levert bijvoorbeeld een hoger rendement op dan een T-factuur van drie maanden. De verklaring hiervoor is dat langere looptijden extra risico voor beleggers met zich meebrengen. Een T-rekening van $ 1.000 kan bijvoorbeeld worden verkocht voor $ 970 voor een T-rekening van drie maanden, $ 950 voor een T-rekening van zes maanden en $ 900 voor een T-rekening van twaalf maanden. Beleggers eisen een hoger rendement als compensatie voor het vastleggen van hun geld voor een langere periode.
Risicotolerantie
De risicotolerantieniveaus van een belegger hebben ook invloed op de prijs van een T-bill. Wanneer de Amerikaanse economie een expansie doormaakt en andere schuldbewijzen een hoger rendement bieden, zijn T-bills minder aantrekkelijk en zullen daarom lager geprijsd worden. Wanneer de markten en de economie echter volatiel zijn en andere schuldbewijzen als riskanter worden beschouwd, vragen T-bills een hogere prijs vanwege hun "veilige haven" -kwaliteit.
Inflatie
De prijs van T-bills kan ook worden beïnvloed door de heersende inflatie. Als het inflatiepercentage bijvoorbeeld 5% bedraagt en de disconteringsvoet voor T-biljetten 3%, wordt het oneconomisch om in T-bills te investeren, aangezien het werkelijke rendement een verlies zal zijn. Het effect hiervan is dat er minder vraag is naar T-bills en dat hun prijzen zullen dalen.
Verschil tussen T-Bills, T-Notes en T-Bonds
T-bills, T-notes en T-bonds zijn vastrentende beleggingen die worden uitgegeven door het Amerikaanse ministerie van Financiën wanneer de overheid geld moet lenen. Ze worden allemaal gewoonlijk "schatkistcertificaten" genoemd.
T-rekeningen
Schatkistpapier heeft een looptijd van één jaar of korter en er wordt geen rente op betaald vóór het verstrijken van de looptijd. Ze worden op veilingen verkocht met een korting op de nominale waarde van de rekening. Ze worden aangeboden met looptijden van 28 dagen (één maand), 91 dagen (3 maanden), 182 dagen (6 maanden) en 364 dagen (één jaar).
T-Notes
Treasury notes hebben een looptijd van twee tot tien jaar. Ze zijn er in coupures van $ 1.000 en bieden elke zes maanden couponbetalingen aan. De 10-jarige T-note is de meest genoteerde schatkist bij het beoordelen van de prestaties van de obligatiemarkt. Het wordt ook gebruikt om de mening van de markt over macro-economische verwachtingen te tonen.
T-obligaties
Staatsobligaties hebben de langste looptijd van de drie schatkisten. Ze hebben een looptijd tussen 20 en 30 jaar, met couponbetalingen om de zes maanden. Het aanbod van T-obligaties werd tussen februari 2002 en februari 2006 gedurende vier jaar opgeschort. Het aanbod van T-obligaties werd hervat op vraag van pensioenfondsen en andere institutionele langetermijnbeleggers.
Meer middelen
We hopen dat u de uitleg van Financiën over schatkistpapier met plezier hebt gelezen. Finance is de officiële wereldwijde leverancier van de Financial Modelling and Valuation Analyst (FMVA) ™ FMVA®-certificering Sluit je aan bij 350.600+ studenten die werken voor bedrijven als Amazon, JP Morgan en Ferrari, een toonaangevend certificeringsprogramma voor financiële analisten. Om door te gaan met leren en uw carrière vooruit te helpen, zijn deze aanvullende bronnen nuttig:
- Debt Capital Markets Debt Capital Markets (DCM) Debt Capital Markets (DCM) -groepen zijn verantwoordelijk voor het rechtstreeks verstrekken van advies aan zakelijke emittenten over het aantrekken van schulden voor overnames, herfinanciering van bestaande schulden of herstructurering van bestaande schulden. Deze teams opereren in een snel veranderende omgeving en werken nauw samen met een adviespartner
- Handel in vastrentende waarden Handel in vastrentende waarden Handel in vastrentende waarden omvat het beleggen in obligaties of andere schuldbewijzen. Vastrentende effecten hebben verschillende unieke kenmerken en factoren die
- Prijsstelling obligaties Prijsbepaling obligaties De prijsstelling van obligaties is de wetenschap van het berekenen van de uitgifteprijs van een obligatie op basis van de coupon, nominale waarde, het rendement en de looptijd. Obligatieprijzen stellen beleggers in staat
- Couponrente Couponrente Een couponrente is het bedrag van de jaarlijkse rente-inkomsten die aan een obligatiehouder worden betaald, op basis van de nominale waarde van de obligatie.
