Kmo's, of kleine en middelgrote ondernemingen, worden over de hele wereld anders gedefinieerd. Het land waarin een bedrijf actief is, geeft de details over de gedefinieerde grootte van een KMO. De grootte of categorisering van een bedrijf als KMO, afhankelijk van het land, kan gebaseerd zijn op een aantal kenmerken. De kenmerken zijn onder meer de jaarlijkse verkoop Verkoopopbrengst Verkoopopbrengsten zijn de inkomsten die een bedrijf ontvangt uit de verkoop van goederen of het verlenen van diensten. In de boekhouding kunnen de termen "verkoop" en "omzet" hetzelfde betekenen, en worden vaak door elkaar gebruikt. Inkomsten betekenen niet noodzakelijkerwijs ontvangen contanten. , aantal werknemers, het bedrag van de activa Soorten activa Veel voorkomende soorten activa zijn onder meer vlottende, vaste, fysieke, immateriële, operationele en niet-operationele activa. Correct identificeren en eigendom zijn van het bedrijf,marktkapitalisatie, of een combinatie van deze kenmerken. De Verenigde Staten definiëren KMO's ook verschillend van de ene bedrijfstak tot de andere.
Het mkb vormt de meerderheid van de bedrijven die over de hele wereld actief zijn. Over het algemeen zijn het onafhankelijke bedrijven met minder dan 50 werknemers. Het maximale aantal werknemers verschilt echter van land tot land. Voor de meeste bedrijven ligt het bovenste bereik rond de 250. In sommige landen is het totale aantal werknemers 200. De Verenigde Staten omschrijven onder meer dat een KMO niet meer dan 500 werknemers heeft.
MKB in de Verenigde Staten
Zoals eerder vermeld, houden de Verenigde Staten zich aan verschillende definities voor het MKB en aan richtlijnen die van bedrijfstak tot bedrijfstak verschillen. De praktijk is in overeenstemming met het North American Industry Classification System (NAICS). Het systeem is gezamenlijk ontwikkeld door de VS, Canada en Mexico om te helpen bij het opstellen van een reeks richtlijnen en standaarden die het verzamelen en analyseren van bedrijfsstatistieken in Noord-Amerika mogelijk maken.
De Small Business Administration (SBA) in de VS is verantwoordelijk voor het opstellen van een lijst met normen en kenmerken waaraan bedrijven moeten voldoen om als KMO te worden beschouwd. De lijst is niet specifiek bedoeld voor KMO's, omdat deze voornamelijk betrekking heeft op kleinere bedrijven.
De meeste KMO's moeten echter voldoen aan alle statuten en richtlijnen op de lijst, waarbij ook rekening wordt gehouden met de vereisten en werkcodes die door de NAICS zijn opgesteld. Dit is belangrijk omdat veel kleinere bedrijven overheidscontracten en financiering kunnen aanvragen, mits ze aan alle noodzakelijke codes voldoen.
De VS heeft ook een specifieke definitie van KMO's op basis van de branche waarin ze actief zijn. Als een bedrijf bijvoorbeeld deel uitmaakt van de maakindustrie, kan het als een KMO worden geclassificeerd als het maximaal 500 werknemers heeft, maar een betrokken bedrijf in de groothandel kan er maar 100 zijn. Er bestaan ook verschillen tussen de sectoren van een bedrijfstak. In de mijnbouw kunnen bedrijven die nikkel of kopererts delven bijvoorbeeld tot 1.500 werknemers hebben, maar een zilvermijnbedrijf kan maximaal 250 werknemers hebben om als KMO te worden beschouwd.
Canadese KMO's
In Canada zijn KMO's bedrijven met minder dan 500 werknemers. Bedrijven met 500 of meer werknemers worden strikt beschouwd als grote bedrijven. Om het verder op te splitsen, beschouwt Industry Canada - een organisatie die zich inzet voor economische en industriële groei in Canada - dat kleine bedrijven minder dan 100 werknemers hebben, op voorwaarde dat het bedrijf goederen produceert. De grens voor kleine bedrijven die diensten verlenen, is 49 of minder werknemers. Bedrijven die ergens tussen deze grenswaarden voor het aantal werknemers passen, worden als een kmo beschouwd.
Een andere organisatie, Statistics Canada - die onderzoek doet en gegevens verzamelt over bedrijven en handel in het land - voldoet aan de eis dat het MKB niet meer dan 499 werknemers in dienst heeft. Het bepaalt echter ook - op basis van onderzoek en verzamelde gegevens - dat KMO's minder dan $ 50 miljoen aan bruto-inkomsten hebben. Opbrengst versus inkomen Opbrengst versus inkomen. Deze gids geeft een overzicht van de belangrijkste verschillen tussen omzet en inkomen. Opbrengst is het verkoopbedrag dat een bedrijf verdient met het leveren van diensten of het verkopen van producten (de "bovenste regel"). Inkomen kan soms worden gebruikt om inkomsten of netto-inkomen aan te duiden.
Overzicht
Over de hele wereld maken kleine tot middelgrote ondernemingen een aanzienlijk deel uit van het totale aantal wereldwijde bedrijven. Het is belangrijk om te onthouden dat hoewel er overeenkomsten zijn, elk land - evenals de bedrijfstakken en sectoren binnen hen - verschillende definities voor een KMO kan hebben.
Gerelateerde metingen
Finance is de officiële aanbieder van de Financial Modelling and Valuation Analyst (FMVA) ™ FMVA®-certificering Sluit je aan bij 350.600+ studenten die werken voor bedrijven als Amazon, JP Morgan en Ferrari-certificeringsprogramma, ontworpen om iedereen om te vormen tot een financiële analist van wereldklasse. Om uw kennis van financiële analyse te blijven leren en ontwikkelen, raden we de onderstaande aanvullende financiële bronnen ten zeerste aan:
- Business Drivers Business Drivers Business drivers zijn de belangrijkste inputs en activiteiten die de operationele en financiële resultaten van een bedrijf sturen. Veelvoorkomende voorbeelden van zakelijke drijfveren
- KPI's Arbeidskrachten KPI's Arbeidskrachten Hoe kunnen we de beroepsbevolking monitoren? Overheden en economen verwijzen meestal naar drie belangrijke prestatie-indicatoren (KPI's) om de sterkte van de beroepsbevolking van een land te beoordelen
- Marktkapitalisatie Marktkapitalisatie Marktkapitalisatie (Market Cap) is de meest recente marktwaarde van de uitstaande aandelen van een bedrijf. De marktkapitalisatie is gelijk aan de huidige aandelenkoers vermenigvuldigd met het aantal uitstaande aandelen. De investerende gemeenschap gebruikt vaak de marktkapitalisatiewaarde om bedrijven te rangschikken
- Waarderingsmethoden Waarderingsmethoden Bij het waarderen van een bedrijf als continuïteit, worden er drie belangrijke waarderingsmethoden gebruikt: DCF-analyse, vergelijkbare bedrijven en eerdere transacties. Deze waarderingsmethoden worden gebruikt bij investeringsbankieren, aandelenonderzoek, private equity, bedrijfsontwikkeling, fusies en overnames, leveraged buyouts en financiering
