De Arbitrage Pricing Theory (APT) is een theorie van activaprijzen die stelt dat het rendement van een activum Return on Assets & ROA Formula ROA-formule oplevert. Return on Assets (ROA) is een type return on investment (ROI) -maatstaf die de winstgevendheid van een bedrijf meet in verhouding tot de totale activa. Deze ratio geeft aan hoe goed een bedrijf presteert door de winst (netto-inkomen) die het genereert te vergelijken met het kapitaal dat het in activa heeft geïnvesteerd. kan worden voorspeld op basis van de lineaire relatie tussen het verwachte rendement van een actief en de macro-economische factoren die het risico van het actief beïnvloeden. De theorie is in 1976 bedacht door de Amerikaanse econoom Stephen Ross. De APT biedt analisten en beleggers een multi-factor prijsmodel voor effecten, gebaseerd op de relatie tussen het verwachte rendement van een financieel actief en de risico's ervan.
De APT streeft ernaar de eerlijke marktprijs vast te stellen van een effect dat tijdelijk onjuist geprijsd is. Het veronderstelt dat marktactie niet altijd perfect efficiënt is, en daarom af en toe tot gevolg heeft dat activa voor een korte periode verkeerd worden geprijsd - hetzij overgewaardeerd, hetzij ondergewaardeerd.
Marktactie zou echter de situatie uiteindelijk moeten corrigeren en de prijs terug moeten brengen naar zijn eerlijke marktwaarde. Voor een arbitrageur vertegenwoordigen tijdelijk verkeerd geprijsde effecten een kans op korte termijn om vrijwel risicoloos te profiteren.
De APT is een flexibeler en complexer alternatief voor het Capital Asset Pricing Model (CAPM) Capital Asset Pricing Model (CAPM) Het Capital Asset Pricing Model (CAPM) is een model dat de relatie beschrijft tussen verwacht rendement en risico van een effect. CAPM-formule laat zien dat het rendement van een effect gelijk is aan het risicovrije rendement plus een risicopremie, gebaseerd op de bèta van dat effect. De theorie biedt investeerders en analisten de mogelijkheid om hun onderzoek op maat te maken. Het is echter moeilijker toe te passen, omdat het veel tijd kost om alle verschillende factoren te bepalen die de prijs van een actief kunnen beïnvloeden.
Aannames in de Arbitrage Pricing Theory
De Arbitrage Pricing Theory werkt met een prijsmodel dat rekening houdt met vele bronnen van risico en onzekerheid. In tegenstelling tot het Capital Asset Pricing Model (CAPM), dat alleen rekening houdt met de enkele factor van het risiconiveau van de totale markt, kijkt het APT-model naar verschillende macro-economische factoren die volgens de theorie het risico en het rendement van de specifieke Bedrijfsmiddel.
Deze factoren leveren risicopremies op waar beleggers rekening mee moeten houden, omdat de factoren een systematisch risico met zich meebrengen. Systematisch risico Systematisch risico is dat deel van het totale risico dat wordt veroorzaakt door factoren die buiten de controle van een specifiek bedrijf of individu liggen. Systematisch risico wordt veroorzaakt door factoren die buiten de organisatie liggen. Alle beleggingen of effecten zijn onderhevig aan systematisch risico en daarom is het een niet-diversifieerbaar risico. dat kan niet worden geëlimineerd door te diversifiëren.
De APT suggereert dat beleggers hun portefeuilles zullen diversifiëren, maar dat ze ook hun eigen individuele risico- en rendementsprofiel zullen kiezen op basis van de premies en gevoeligheid van de macro-economische risicofactoren. Risicovolle beleggers zullen de verschillen in verwacht en reëel rendement op het actief benutten door arbitrage te gebruiken.
Arbitrage in de APT
De APT suggereert dat het rendement op activa een lineair patroon volgt. Een belegger kan afwijkingen in het rendement van het lineaire patroon benutten met behulp van de arbitragestrategie. Arbitrage is de praktijk van de gelijktijdige aan- en verkoop van activa op verschillende beurzen, waarbij gebruik wordt gemaakt van kleine prijsverschillen om een risicovrije winst voor de transactie te behalen.
Het arbitrageconcept van de APT verschilt echter van de klassieke betekenis van de term. In de APT is arbitrage geen risicovrije operatie, maar het biedt wel een grote kans op succes. Wat de arbitrage-prijstheorie handelaren biedt, is een model voor het bepalen van de theoretische reële marktwaarde van een actief. Nadat deze waarde is bepaald, zoeken traders naar kleine afwijkingen van de eerlijke marktprijs en handelen ze dienovereenkomstig.
Als de reële marktwaarde van aandeel A bijvoorbeeld met behulp van het APT-prijsmodel op $ 13 wordt bepaald, maar de marktprijs daalt kort naar $ 11, dan zou een handelaar het aandeel kopen op basis van de overtuiging dat verdere marktprijsactie zal de marktprijs snel "corrigeren" terug naar het niveau van $ 13 per aandeel.
Wiskundig model van de APT
De Arbitrage Pricing Theory kan worden uitgedrukt als een wiskundig model:
Waar:
- ER (x) - Verwacht rendement op activa
- Rf - Risicovrij rendement
- β n (Beta) - De prijsgevoeligheid van het actief voor factoren
- RP n - De risicopremie geassocieerd met factor
Historische rendementen op effecten worden geanalyseerd met lineaire regressieanalyse. Regressieanalyse Regressieanalyse is een reeks statistische methoden die worden gebruikt voor het schatten van relaties tussen een afhankelijke variabele en een of meer onafhankelijke variabelen. Het kan worden gebruikt om de sterkte van de relatie tussen variabelen te beoordelen en om de toekomstige relatie daartussen te modelleren. tegen de macro-economische factor om bèta-coëfficiënten te schatten voor de formule van de arbitrageprijsstellingstheorie.
Inputs in de Arbitrage Pricing Theory-formule
De Arbitrage Pricing Theory biedt meer flexibiliteit dan het CAPM; de eerste is echter complexer. De inputs die het arbitrageprijsmodel ingewikkeld maken, zijn de prijsgevoeligheid van het actief voor factor n (β n ) en de risicopremie voor factor n (RP n ) .
Alvorens een bèta- en risicopremie te bedenken, moet de belegger de factoren selecteren die volgens hem het rendement op het actief beïnvloeden; het kan worden gedaan door middel van fundamentele analyse en een multivariante regressie. Een methode om de bèta van de factor te berekenen, is door te analyseren hoe die bèta veel vergelijkbare activa / indices heeft beïnvloed en een schatting te verkrijgen door een regressie uit te voeren over hoe de factor de vergelijkbare activa / index heeft beïnvloed.
De risicopremie kan worden verkregen door het historische rendement op jaarbasis van de vergelijkbare activa / indices gelijk te stellen aan de risicovrije rente, opgeteld bij de bèta's van de factoren vermenigvuldigd met de factorpremies, en de factorpremies op te lossen.
Voorbeeld
Aannemen dat:
- U wilt de formule van de arbitrageprijsstellingstheorie toepassen op een goed gespreide aandelenportefeuille.
- Het risicovrije rendement is 2%.
- Twee vergelijkbare activa / indices zijn de S&P 500 en de Dow Jones Industrial Average (DJIA).
- Twee factoren zijn inflatie en bruto binnenlands product (bbp).
- De bèta's van inflatie en bbp op de S&P 500 zijn respectievelijk 0,5 en 3,3 *.
- De bèta's van inflatie en bbp op de DJIA zijn respectievelijk 1 en 4,5 *.
- Het verwachte rendement van de S&P 500 is 10% en het verwachte rendement van DJIA 8% *.
* Bèta's vertegenwoordigen geen daadwerkelijke bèta's op de markten. Ze worden alleen gebruikt voor demonstratieve doeleinden.
* Verwachte rendementen zijn geen werkelijke verwachte rendementen. Ze worden alleen gebruikt voor demonstratieve doeleinden.
Na het oplossen van de risicopremies, houden we het volgende over voor onze goed gespreide portefeuille:
Om het verwachte rendement van de arbitrageprijsstellingstheorie te berekenen, voegt u de regressieresultaten in van hoe de bèta's veel vergelijkbare activa / indices hebben beïnvloed.
Gerelateerde metingen
Finance is de officiële aanbieder van de wereldwijde Certified Banking & Credit Analyst (CBCA) ™ CBCA ™ -certificering De Certified Banking & Credit Analyst (CBCA) ™ -accreditatie is een wereldwijde standaard voor kredietanalisten die betrekking heeft op financiën, boekhouding, kredietanalyse en cashflowanalyse , convenantmodellering, terugbetalingen van leningen en meer. certificeringsprogramma, ontworpen om iedereen te helpen een financiële analist van wereldklasse te worden. Om uw carrière verder te ontwikkelen, zijn de onderstaande aanvullende financiële bronnen nuttig:
- Beta-coëfficiënt Beta-coëfficiënt De Beta-coëfficiënt is een maatstaf voor de gevoeligheid of correlatie van een effect of een beleggingsportefeuille voor bewegingen in de totale markt. We kunnen een statistische risicomaatstaf afleiden door het rendement van een individueel effect / portefeuille te vergelijken met het rendement van de totale markt
- Rendement op eigen vermogen Rendement op eigen vermogen (ROE) Rendement op eigen vermogen (ROE) is een maatstaf voor de winstgevendheid van een bedrijf waarbij het jaarlijkse rendement (nettowinst) van een bedrijf wordt gedeeld door de waarde van het totale eigen vermogen (dwz 12%). ROE combineert de winst-en-verliesrekening en de balans terwijl het nettoresultaat of de winst wordt vergeleken met het eigen vermogen.
- Aandelenrisicopremie Aandelenrisicopremie De aandelenrisicopremie is het verschil tussen het rendement op eigen vermogen / individuele aandelen en het risicovrije rendement. Het is de vergoeding voor de belegger voor het nemen van een hoger risiconiveau en het investeren in aandelen in plaats van risicovrije effecten.
- Regressieanalyse Regressieanalyse Regressieanalyse is een verzameling statistische methoden die wordt gebruikt voor het schatten van relaties tussen een afhankelijke variabele en een of meer onafhankelijke variabelen. Het kan worden gebruikt om de sterkte van de relatie tussen variabelen te beoordelen en om de toekomstige relatie daartussen te modelleren.
